ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΩΓΗΣ

 Εδώ και λίγα χρόνια έχει φουντώσει η εγκληματική συμπεριφορά των νέων.

"Παραβατική συμπεριφορά" λένε οι θύραθεν εγκατεστημένοι στα τηλεοπτικά παράθυρα ειδικοί, λες και έφηβοι οργανωμένοι σε συμμορίες δεν ξέρουν ότι είναι έγκλημα ο εκφοβισμός, το νταϊλίκι πιο αδύνατων και μόνων νέων και των υπερηλίκων, που συνοδεύεται από κλοπή και ξυλοδαρμούς με βιντεοσόπηση των θρασύδειλων "κατορθωμάτων" τους. Χώρια τα μαχαιρώματα, βιασμοί συνομηλίκων  και άλλες αξιόποινες πράξεις, η η δολοφονία αθώου νέου ποο περπατά στον δρόμο και απαντά λάθος στην ερώτηση "Τι ομάδα είσαι;" από διερχόμενα αποβράσματα.

Η δουλόφρων μόδα επιβάλλει την χρήση της λέξεως της αγγλοσαξωνικής πιάτσας, δηλαδή bullying.

Το φαινόμενο δεν είναι τοπικό και μάλιστα στις ΗΠΑ έχει πάρει τέτοια έκταση και βαρύτητα που μας αφήνει όλους με ανοιχτό το στόμα. Αναφέρομαι στην χρήση πυροβόλων όπλων από ανήλικους.

Αναφέρομαι σε σχετικά πρόσφατα γεγονότα, ξεκινώντας από το συμβάν του πυροβολισμού δασκάλας από παιδί έξι χρονών και τελειώνοντας με τα επανειλημμένα συμβάντα πολλαπλών φόνων και τραυματισμών μαθητών και δασκάλων από εφήβους εκ των οποίων ο ένας είχε δολοφονήσει την οικογένειά του πριν πάει στο σχολείο και σκοτώσει συμμαθητές και συμμαθήτριές του. 

 Στα καθ'ημάς, συμβαίνουν πρωτόγνωρα πράγματα που οι άνθρωποι της ηλικίας μου ούτε φαντάζονταν όχι ότι μπορούν να γίνουν αλλά να φανταστούν ότι μπορούσε να γίνουν.

 Τι συμβαίνει λοιπόν;

Το κυριότερο αίτιο κατά την γνώμη μου είναι η κατάρρευση του θεσμού της οικογένειας με αποτέλεσμα οι γονείς να έχουν χάσει τον έλεγχο των παιδιών τους. Ένας άλλος λόγος είναι ότι ορισμένες κοινωνικές ομάδες έχουν μπει στο περιθώριο ενώ κάποιες άλλες έχουν την εγκληματική-παραβατική συμπεριφορά ως μέρος του τρόπου ζωής τους εδώ και αιώνες.

Παρά τις αλλεπάλληλες εκπομπές με το "κάνε αυτό" η "κάνε εκείνο" από παιδοψυχολόγους, τίποτε δεν αντικαθιστά την σχέση αγάπης και εμπιστοσύνης μεταξύ γονέων και παιδιών στο πλαίσιο μιας σταθερής οικογένειας που προσδίδει ασφάλεια και σταθερότητα στην ζωή των παιδιών, με γονείς που είναι οι ίδιοι παράδειγμα για τα παιδιά τους στην κοινωνική και στην ιδιωτική τους ζωή. 

Στις μέρες μας η πειθαρχία έχει πάει περίπατο και στο όνομα μιας ψευδεπίγραφης ελευθεριότητας, ο σεβασμός στους μεγαλύτερους είναι μπανάλ, οι υπερήλικοι γίνονται στόχος επιθέσεως και ο ψυχολογικός μιμητισμός για τον οποίο έχει μιλήσει ο Jordan Peterson επιδεινώνει τα πράγματα, καθώς όταν προβληθεί κάτι στο Διαδίκτυο και θεωρηθεί του συρμού (cool), μεταδίδεται με τους ίδιους μαθηματικούς νόμους που μεταδίδεται μία επιδημία.

Εδώ και τρεις δεκαετίες περίπου ροκανίζεται συστηματικά ο ρόλος των γονέων και ιδιαίτερα των πατεράδων, των δασκάλων, των ενηλίκων εν γένει και προβάλλεται  ο εξυπνακισμός, η "μαγκιά" και το νταϊλίκι εκ μέρους των ανηλίκων ως πρότυπο άξιο μιμήσεως. Στις μέρες μας προβάλλεται ανοιχτά ως πρότυπο η πώληση ναρκωτικών από τους "τράπερς", η βία, η κατάργηση του διαλόγου μεταξύ των ανθρώπων για την επίλυση διαφορών και το δόγμα "η είσαι ισχυρός και επιβιώνεις η είσαι "φυτό" και τρως ξύλο", "η έχεις λεφτά και είσαι κάτι η δεν έχεις και βρίσκεσαι στον πάτο της αλυσίδας διατροφής" εξ ου και ο θαυμασμός για τον El Chapo και τον Pablo Escobar στην Λατινική Αμερική και όχι μόνον. 

Από το σημείο αυτό και πέρα είναι βέβαιο ότι θα δημιουργηθούν συμμορίες νταήδων, θα βγουν μαχαίρια και οι θρασύδειλες επιθέσεις θα γίνουν καθημερινό φαινόμενο.

Τι να πρωτοθυμίσω;

Τις ταινίες της οκάς μέ τίτλους που πάντοτε περιείχαν την λέξη "κοπάνα", τις καζούρες στους καθηγητές η τις πληρωμένες απαντήσεις από παιδιά οκτώ και δέκα χρονών στους γονείς τους;

 Υπήρχε και το παλιότερο μήνυμα του τραγουδιού "We don't need no education" το οποίο είχε γίνει σημαία από τους δικούς μας κουφιοκεφαλάκηδες διότι κατά το πονηρορωμαίΐκο πρότυπο όποιος είναι "ωραίος" και "πονηρός" δεν χρειάζεται να ξέρει γράμματα. Είναι ο καπετάν ένας στην τάξη, αυτός που κάνει κουμάντο, αυτός που αποφασίζει πότε θα γίνει μάθημα και πότε όχι, αυτός που κάνει καζούρα στον καθηγητή, αυτός που παίρνει το κορίτσι και όχι ο σπασίκλας γυαλάκιας, γιατί αυτό το πρότυπο επικρατεί για τους φιλομαθείς και πάει λέγοντας. Δεν παρουσιάζεται ποτέ το ρωμαλέο αγροτόπαιδο που αριστεύει στα μαθήματα και ταυτόχρονα δουλεύει στα χωρἀφια, ούτε το άλλο παληκάρι που δουλεύει σε συνεργείο αυτοκινήτων και τρέχει να καθαρίσει την μουτζούρα πριν πάει στο νυχτερινό σχολείο, ούτε η εργαζόμενη κοπέλλα που σπουδάζει στο πανεπιστήμιο και είναι και μάνα. Αν νομίζετε ότι υπερβάλλω με την αναφορά σε αγροτόπαιδα που αριστεύουν πηγαίνετε μία μέρα και συνομιλείστε με Καθηγτές στα Πανεπιστήμιά μας για να δείτε από που κατάγονται και πως πέτυχαν αυτά που πέτυχαν.

Θυμάμαι ένα περιστατικό μιας νοσηλεύτριας φοιτήτριάς μου που είχε περάσει στην Ιατρική με κατατακτήριες εξετάσεις και την είδα μια μέρα να κλαίει στο κυλικείο της Σχολής. Την ρώτησα τι συμβαίνει και μου είπε ότι την κουτσομπόλευαν και την ειρωνεύονταν μερικές συμφοιτήτριές της και μερικοί συμφοιτητές της γιατί ήταν ήδη και μάνα και ήταν κατά μερικά χρόνια μεγαλύτερη από τους δευτεροετείς και την είχαν απομονώσει.

Ποιός είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε την άλλη μέρα στο αμφιθέατρο όπου δίδασκα Παθολογική Φυσιολογία. Έκτοτε κόπηκε με το μαχαίρι η ανάρμοστη συμπεριφορά συμφοιτητών και συμφοιτητριών απέναντί της. Έγινε μεγάλο σούσουρο στην Σχολή, και το επεισόδιο διέρρευσε στην τοπική κοινωνία. Μπήκε στον κόπο κάποιος δημοσιογράφος να προβάλει το θέμα; Όχι βέβαια.  

Η αποσύνδεση τιμωριών και επιβραβεύσεων, ανάλογα με την  συμπεριφορά πήγε και αυτή περίπατο και έμειναν μόνον οι επιβραβεύσεις, οι άριστοι απουσιάζουν σχεδόν παντελώς από τις οθόνες της τηλεόρασης και μόνον όταν επιτύχουν κάποια ευρωπαϊκή η παγκόσμια πρωτιά προβάλλονται για κανένα δεκάλεπτο.

Κατά τα άλλα selfie, μόδα, μαγειρική και ατελείωτη φλυαρία από το πρωΐ μέχρι το βράδυ και ανούσιες κοκκορομαχίες μεταξύ κάποιων που παριστάνουν την πολιτική ελίτ της χώρας.

Προβάλλονται κατά κόρον αυτοί που απεξαρτήθηκαν από τα ναρκωτικά λες και τους έβαλε με το ζόρι κανείς να μπήξουν την βελόνα με στο χέρι τους η όπου άλλού βρούν όταν τελειώσουν οι φλέβες τους, και ποτέ δεν δείχνουν στις οθόνες πως είναι τα χέρια και τα πόδια αυτών των δύστυχων μετά από καμιά διετία τρυπημάτων μήπως και τρομάξουν αυτοί που έχουν πάρει αυτό τον δρόμο, αλλά δεν έχουν ακόμη περάσει στα ενδοφλέβια ναρκωτικά. Μία από τις πρώτες αιτίες θανάτου στην Αμερική μεταξύ νέων 18-30 ετών είναι η κατάχρηση του Fentanyl, ενός συνθετικού οπιοειδούς που συντίθεται σε "μαγειρεία" στις φτωχογειτονιές του Σικάγου, της Φιλαδέλφειας και όλων των μεγαλουπόλεων που έχουν γίνει δυστοπικά κολαστήρια. 

Είναι ανάγκη να ξαναδούμε το θέμα της φροντίδας και της αγωγής των παιδιών νομίζω, και οι ενήλικοι να ξαναπάρουν τον έλεγχο, αφήνοντας κατά μέρος  τις θεωρίες.

Το πως θα γίνει αυτό είναι μία άλλη συζήτηση, καθώς η διαφθορά και η παραβατικότητα ξεκινά από το οικογενειακό περιβάλλον με φρικτά τερατουργήματα, όπως το τελευταίο όπου "πατέρας" και "γιαγιά" βίαζαν παιδάκι τεσσάρων χρονών, για να μη μιλήσομε για καταγγελίες εναντίον προβεβλημένων δομών όπως η "Κιβωτός" που όλοι θαυμάζαμε και επεκτείνεται από την ηγετική τάξη της χώρας ως τα κατώτερα στρώματα. 

Κάθε μία από αυτές τις κατηγορίες συμπολιτών πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν και όχι οι μεν να μετακυλούν την ευθύνη στους δε.  Κάποιος όμως πρέπει να βγει μπροστά και να βηματοδοτήσει αυτή την προσπάθεια. Με δικαιοσύνη, αγάπη αλλά και αυστηρότητα.

Ειλικρινά, με τα μυαλά και την νοοτροπία που έχομε δεν είμαι αισιόδοξος ότι μπορεί να γίνει. 

Θα πρέπει να συμβεί κάτι που να αναζωογονήσει τα υγιή κοινωνικά ένστικτα και την έφεση για την απόκτηση και άσκηση της αρετής και της εγκράτειας σε ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού για να αλλάξουν τα πράγματα. Πως μπορούν να αντισταθούν αγόρια και κορίτσια όταν από το Διαδίκτυο μπορούν να κερδίσουν πολλά περισσότερα σε μία εβδομάδα από όσα βγάζει ένας γιατρός στο ΕΣΥ σε ένα χρόνο επιδεικνύοντας τα κάλη τους και την προσωπική τους ζωή επ'αμοιβή (αλλοιώς το λέγανε αυτό στον καιρό μου, τότε που εξακολουθούσε να υπάρχει η έννοια της αξιοπρέπειας και του αυτοσεβασμού η οποία εξαγοράστηκε έναντι πινακίου φακής στις μέρες μας) η πουλώντας ναρκωτικά η συμμετέχοντας σε διαρρήξεις, κλοπές και ξυλοδαρμούς, για να μην μιλήσομε για τον εφιάλτη του "κολλήματος" των νέων στις ηλεκτρονικές συσκευές τους επί ώρες ολόκληρες.

Δόξα τω Θεώ έχομε μεγάλο απόθεμα βασικών αρχών και κατευθύνσεων που έχει παραδοθεί ανά τους αιώνες. Μπορεί κανείς να διαφωνήσει μαζί τους, αλλά θα πρέπει να αναλογισθεί και να προτείνει και να εφαρμόσει την δική του μέθοδο, αφού πρώτα βασανίσει το πράγμα.

Κυρίως όμως θα πρέπει κάπως να σταθεροποιηθεί η οικογένεια που για ψύλλου πήδημα διαλύεται και αφήνει μετέωρα τα παιδιά, δηλαδή τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε.

Ο Σωκράτης έλεγε ότι τα θεμέλια της δημοκρατίας είναι δύο:

Η αιδώς, το αίσθημα της ντροπής στην τέλεση αντικοινωνικών πράξεων δηλαδή, και το δίκαιο.

Σήμερα δεν υπάρχει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Βλέπετε το μέλλον της δημοκρατίας σ'αυτή την χώρα ανθηρό;

Η δυστοπική Ελλάδα εκκολάφθηκε ήδη, και στις επερχόμενες εκλογές η εγκληματική συμπεριφορά των νέων θα πρέπει να είναι το κύριο θέμα μαζί με την οικονομία και την εν γένει πορεία της χώρας.

Αν πάτε σε πολιτικές συγκεντρώσεις, ρωτείστε τους υποψηφίους που παρουσιάζονται μπροστά σας και σας θεωρούν μόνον ως δείγμα της δημοφιλίας τους, τι τους κάνει να πιστεύουν ότι έχουν τις ικανότητες να σας διοικήσουν και στριμώξτε τους να δώσουν συγκεκριμένες απαντήσεις σε συγκεκριμένα ερωτήματα με έμφαση στο τι σκοπεύουν να κάνουν με τους νέους.

Κυρίως όμως, όσοι από σας είναι γονείς αγαπείστε τα παιδιά σας όσο πιο πολύ μπορείτε, θέστε σαφείς κανόνες συμπεριφοράς, ελέγξτε τις παρέες αλλά και τους δασκάλους τους, θυσιάστε ελεύθερο χρόνο, αν υπάρχει, εις βάρος των απολαύσεών σας όπως κάνουν τόσοι άλλοι και μην ξεχνάτε ότι έχετε στα χέρια σας κηδευομενόμενους νέους και όχι κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους, μικρά δεντράκια που αν εσεις δεν λειτουργήσετε σαν τον στύλο που στηρίζει το τρυφερό τους κορμάκι και τους δείχνει το ίσιο και το πάνω, θα στραβώσουν. 

Αν έχετε προβλήματα αναζητείστε βοήθεια αναπτύξτε τον δικό σας αυτοσεβασμό και συμπεριφερθείτε ανάλογα. Εν ανάγκη επιτηρείστε με άλλους γονείς, πλατείες, πάρκα, σχολεία και τόπους όπου συχνάζουν τα παιδιά σας. Δεν είστε μόνοι σας. Ενωθείτε και κάντε κάτι πριν είναι αργά.