Αεροπόρος θα γενώ
στην γη να μην αγγίζω
να ΄μαι ψηλά στον ουρανό
τα σύννεφα να σκίζω
Ψυχή και σώμα δυνατός
σαν πιάνω το τιμόνι
να γίνομαι πότε αετός
και πότε χελιδόνι
Και αν η μοίρα το καλεί
μια μέρα να πεθάνω
θέλω του χάρου το φιλί
μες το αεροπλάνο.
Ο "Ζάλευκος" και η οικογένειά του κλίνουν το γόνυ μέσα σε σιωπή και οδύνη, με άφατη ευγνωμοσύνη για το μέγεθος της θυσίας, αλλά μέσα τους αισθάνονται υπερήφανοι που αυτός ο τόπος εξακολουθεί να βγάζει ήρωες όπως ο αείμνηστος Σμηναγός Γ. Μπαλταδώρος, και είναι αποφασισμένοι να αντισταθούν μέχρις εσχάτων, όπως εκείνος, στην επέλαση των βαρβάρων εναντίον του τόπου μας, του έθνους μας, της θρησκείας και του πολιτισμού μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου