Η πιο πολυσυζητημένη μέθοδος τεχνικής ανάλυσης νομίζω ότι είναι τα κύματα Elliott.
Η πρόταση του R.N. Elliott (1871-1948), https://en.wikipedia.org/wiki/Ralph_Nelson_Elliott ενός αμερικανού λογιστή, συγγραφέα και επιχειρηματία του 19ου και 20ου αιώνα, είναι ότι υπάρχει τάξη κρυμένη μέσα στην αταξία των διακυμάνσεων των τιμών των αγαθών κεφαλαίου (μετοχών, ομολόγων κλπ) υπό την προϋπόθεση ότι πρόκειται για αγορές ευρείας συμμετοχής, όπου κανείς από τους συμμετέχοντες δεν μπορεί να επηρρεάσει από μόνος του την πορεία των τιμών.
Η καρδιά της πρότασης είναι ότι περίοδοι προόδου ακολουθούνται από διορθώσεις, όπως λέει και η θεωρία Dow, αλλά σε αντιδιαστολή με την θεωρία Dow, όπου πέραν της γενικής οργάνωσης των τιμών σε πρωτεύοντα και δευτερεύοντα κύματα τάσης και διόρθωσης, ο Elliott πρότεινε μία αυστηρή οργάνωση σε πέντε κύματα πρόοδου προς την κατεύθυνση της μεγαλύτερης κλίμακας τάσης και τριών προς την αντίθετη κατεύθυνση ως διορθωτικών κυμάτων. Αρίθμησε 1,2,3,4,5 τα κύματα τάσης και a,b,c τα διορθωτικά.
Η κίνηση αυτή είναι ανεξάρτητη των ειδήσεων και θεμελιωδών μεγεθών των υπό διαπραγμάτευση τίτλων και εξαρτάται μόνον από την συλλογική ψυχολογία κατά τον Elliott, οι μεταβολές της οποίας αντανακλώνται στην μεταβολή των τιμών.
Κάθε φορά που συμπληρώνονται οκτώ κύματα, ο κύκλος αρχίζει πάλι και έτσι δημιουργούνται κύματα όλο και μεγαλύτερου μεγέθους, με μικρότερου μεγέθους κύματα εμφωλευμένα μέσα σε μεγαλύτερα, όπου τα μεγάλα κύματα είναι αντίγραφα των μικρών.
Αναλόγως του μεγέθους και του αριθμού των μικρότερων κυμάτων που είναι εμφωλευμένα μέσα σ'αυτά, ο Elliott κατέταξε τα κύματα σε βαθμούς.
Π.χ ένα κύμα που αποτελείται από οκτώ κύματα και περιλαμβάνει πέντε κύματα τάσης και τρία διορθωτικά, αριθμείται ως το πρώτο και δεύτερο του αμέσως επόμενου βαθμού, αντίστοιχα.
Με υπόδειξη του αναλυτή-χρηματιστή Collins, διαπιστώθηκε ότι οι μεταβολές των τιμών μέσα στα μορφολογικά αρχέτυπα Elliott σχετίζονται μεταξύ τους με την ακολουθία των αριθμών Fibonacci και κατά συνέπεια τον Πυθαγόρειο κανόνα της χρυσής τομής, όπως επίσης καὶ η χρονική διάρκεια των κυμάτων.
Δηλαδή, πολύ πριν τον Mandelbrot, ο Elliott είχε συλλάβει την αρχή της αυτοομοιότητας των fractals. Όμως δεν ήταν μαθηματικός και δεν μπόρεσε να διατυπώσει την ιδέα αυτή με ακριβείς μαθηματικούς όρους. Δημοσίευσε την πρόταση του σε ένα βιβλίο με τον τίτλο "Η αρχή των κυμάτων" το 1938, και μετά από τροποποιήσεις και περαιτέρω μελέτη, δημοσίευσε τα συμπεράσματά του στο βιβλίο "Ο νόμος της Φύσεως: Το Μυστικό του Σύμπαντος" το 1946.
Την δεκαετία του 1980 ο χαρισματικός αναλυτής R. Prechter ανέσυρε την μέθοδο αυτή από την αφάνεια στην οποία είχε περιπέσει, και μαζύ με τον Frost δημοσίευσαν ένα βιβλίο "Η αρχή των κυμάτων Elliott", πού έκτοτε αποτελεί την "Βιβλο" της θεωρητικής πρότασης του Elliott.
Ένας άλλος αναλυτής ο Glenn Neely εισήγαγε λίγο αργότερα περισσότερους κανόνες και κατευθυντήριες γραμμές στην μέθοδο, ενώ έκτοτε εμφανίζεται πλειάδα αναλυτών με αξιοσημείωτη συμβολή στην πρακτική εφαρμογή της μεθόδου.
Στην πατρίδα μας οι καλύτεροι αναλυτές που γνωρίζω, και παρακαλώ να μου συγχωρηθεί η άγνοια των υπολοίπων, είναι ο κος Βελιανίτης και o κος zelis του οποίου δυστυχώς δεν γνωρίζω το όνομα, καθώς και ο κος Τσάντος.
Η ΓΟΗΤΕΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΘΕΩΡΙΑΣ ELLIOTT.
Η θεωρία Elliott έχει την γοητεία της θεμελιώδους απλότητας και του μικρού αριθμού των κανόνων εφαρμογής (https://en.wikipedia.org/wiki/Elliott_wave_principle), αλλά είναι δύσκολη στην εφαρμογή της, καθώς, ενώ υπάρχουν μόνον δύο μορφολογικοί τύποι κυμάτων ώσης προς την καταύθυνση της μεγαλύτερης τάσης, τα διορθωτικά μορφολογικά αρχέτυπα είναι πολλά και πολύπλοκα και έτσι, τον περισσότερο καιρό ο αναλυτής βρίσκεται αντιμέτωπος με πολλαπλά σενάρια αρίθμησης των κυμάτων και επόμένως δυνατότητες πρόβλεψης.
Ειρωνικά έχει λεχθεί ότι ποτέ και πουθενά στον κόσμο δύο Ελλιοτιστές, έτσι ονομάζονται όσοι ασχολούνται με την μέθοδο, δεν συμφωνούν για τήν αρίθμηση των κυμάτων.
Άλλοι πάλι, όπως ο καθηγητής Malkiel στο βιβλίο του "A random walk down Wall Street" καταφέρεται εναντίον του R. Prechter σε προσωπικό επίπεδο χάνοντας την ακαδημαϊκή του ψυχραιμία, και αμφισβητεί όλωσδιόλου την ύπαρξη μορφολογικών αρχετύπων τύπου Elliott, ως τελείως αντίθετη με την υπόθεση της "αποτελεσματικής αγοράς", η οποία βασίζεται στην παραδοχή ότι η πορεία των τιμών των μετοχών και άλλων αγαθών κεφαλαίου είναι ένας τυχαίος περίπατος και επομένως δεν μπορεί να προβλεφθεί, ούτε η μορφολογία της ούτε το μέγεθός της.
Η απάντηση στον Malkiel έρχεται από τον ίδιο τον Prechter ο οποίος αναφέρει κάπου ότι η αμφισβήτηση της ύπαρξης των κυμάτων Elliott ισοδυναμεί με αμφισβήτηση της θεωρίας της εξέλιξης των ειδών του Darwin, ενώ άλλοι ακαδημαϊκοί, όπως ο πολυμαθής, σεισμολόγος αρχικά, D. Sornette, και ο καθηγητής Lo στο βιβλίο του "A non randomwalk down Wall Street", υποστηρίζουν την ύπαρξη των μορφολογικών αρχετύπων Elliott.
Στην επόμενη ανάρτηση, καταθέτω την δική μου άποψη, όπως αυτή διαμορφώθηκε μέσω της μεθόδου συστολής των κυματομορφών που ανέπτυξα τα τελαυταί χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου