9 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, 2015: ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΤΟ ΤΑΧΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ, ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΑ.

Περίμενα αρκετές ημέρες να κοπάσουν αντικρουόμενα συναισθήματα και εντυπώσεις.
Δεν το κατάφερα. Είναι εξαιρετικά φορτισμένες οι μέρες. 

Από την μία πλευρά ομολογώ ότι αισθάνομαι υπερήφανος που η νέα κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πέρα από τα οικονομικά και τεχνοκρατικά επιχειρἠματα λέει στους Δυτικούς ότι αυτός ο λαός παρά τις αμαρτίες και τα ελαττώματά του έχει και αξιοπρέπεια και μία λέξη άγνωστη και αδύνατον να μεταφραστεί στις γλώσσες τους, δηλαδή φιλότιμο.

Από την άλλη ομολογώ ότι φοβάμαι για τα χειρότερα.
 Όμως, όπως έλεγε ο Θουκυδίδης, γενναίος δεν είναι εκείνος ο οποίος δεν φοβάται, αλλά εκείνος που κυριαρχεί στον φόβο του και κρατά την θέση του στην παράταξη, εν προκειμένω στην εργασία του, στην οικογένειά του, στις ανειλημμένες υποχρεώσεις, και συνεχίζει να ζει καθημερινά ως η μεγάλη ιστορική σημασία των στιγμών να μην είναι εκεί, ως οι καιροί να είναι συνήθεις καιροί, ενώ δεν είναι.

Δεν θέλω να κάνω ασεβείς συγκρίσεις προς τους ήρωες μιας άλλης εποχής, ούτε να επαναλάβω τις χιλιοειπωμένες ομοιότητες, πραγματικές η φανταστικές ανάμεσα τους Γερμανούς του τότε και τους Γερμανούς του τώρα.

Όμως, έρχεται και ξανάρχεται στον νου μου η εικόνα των "...παλληκαριών με τα πρησμένα πόδια" του Κατοχικού συλλαλητηρίου που με προστάζουν με το αποφασισμένο πύρινο βλέμμα τους και μου λένε: "Στάσου δίπλα μας. Μη φεύγεις. Μη φοβάσαι". 

Και τότε μαζύ με τα λογια του Θουκυδίδη ηρεμώ και περιμένω να πιέσουν την οικονομική σκανδάλη και ποιός ξέρει τι άλλο οι απέναντι, αλλά δεν κάνω πίσω και τους κοιτώ κατάματα. Είμαι έτοιμος. Έκαμα το καθήκον μου.

Ένα θα σας πω, όπως το βίωσα και το βιώνω σε επίπεδο ύπαρξης. 

"...και μέσα σε λίγη ώρα πέρασε χρόνος πολύς". Ναι αυτή η διαστολή του χρόνου ανάμεσα σε μία επικείμενη κρίσιμη στιγμή και το γέμισμά της με ένα γεγονός είναι αληθινή πέρα για πέρα. 

Αν μας χτυπήσουν, το κρίμα στο λαιμό τους.  

Εμπρός λοιπόν. Καταδικάστε έναν λαό, που το μεγαλύτερο μειονέκτημά του είναι το μικρό του μέγεθος και η έλλειψη δύναμης έτσι όπως εσείς την ορίζετε και κατανοείτε, σε πείνα, χάος, διάλυση. 

Πνίξτε στα μακροιοικονομικά σας μοντέλλα την ατομική ευθύνη του καθενός. 

Θεωρείστε μας συλλογικά μπαταχτσήδες και ανέντιμους οφειλέτες χωρίς να ξέρετε ούτε να θέλετε να μάθετε τίποτα για μας τα παιδιά και τα εγγόνια μας σε ατομικό επίπεδο όπως προστάζουν τα αξιώματα των δυτικὠν πολιτικών ελευθεριών. Χωρίς να μάθετε ποτέ αυτά που προσφέραμε στις χώρες σας, ως εργάτες, τεχνικοί, επιστήμονες. Η μήπως είναι αυτό ακριβώς που σας κάνει και διστάζετε;

Σκίστε το habeas corpus και τον Μοντεσκιέ. Στείλτε τον Lokce και τον Mill στο πυρ το εξώτερο.

Εσείς. Οι σύμμαχοι. Οι φίλοι. Οι αλληλέγγυοι. Οι δημιουργοί της κρίσης και αρχιμάστορες της διαφθοράς που μαζύ με τους ντόπιους υπηρέτες σας μας φέρατε δέσμιους στην οικονομική σας Βαστίλλη.  

Οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης δεν είναι ακραίες. Αν επί πλέον, χτιστεί ένα κράτος δικαίου, όπως υπόσχονται, θα έχει πραγματοποιηθεί η μεγαλύτερη πρόοδος από τον καιρό του Καποδίστρια, γι'αυτό τον πολύπαθο λαό.

Ποιά όμως είναι τα στηρίγματά μας. Μόνον η γεωπολιτική μας θέση, και ο φόβος εξάπλωσης του λόγου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε όλο τον ευρωπαϊκό νότο και το τσουνάμι της επανάστασης εναντίον της λιτότητας και της αυταρχικής γραφειοκρατίας των Βρυξελλών που πρόκειται να ξεσπάσει.

Είναι πολύ νωρίς για να μιλήσομε για την Ρωσσική μεταστροφή επί το ευνοϊκότερο και οι συνέπειες απρόβλεπτες και ενδεχομένως κατακλυσμιαίες από μία τυχόν προσέγγιση, την οποία κακά τα ψέματα, την επιθυμούμε στην πλειονότητά μας για λόγους ιστορικούς, θρησκευτικούς και διότι στην Ρωσσία εξακολουθεί να ζει ένα κομμάτι του Ελληνισμού. Μόνον απ'εκεί μπορούμε να περιμένομε κάποια απάλυνση της πτώσης, σε περίπτωση ατυχήματος.

Όσον αφορά τα χρηματιστηριακά, τα οποία ομολογώ με απασχολούν ελάχιστα αυτό τον καιρό και έχω κατεβάσεει την γραφίδα μου, δύο μακροχρόνια διαγράμματα σε τρίτο στάδιο συστολής τα λένε όλα.
Ο φοίνικας κάηκε.
Η θα αναστηθεί από τις στάχτες του, η ο κύκλος του σταματάει εδώ.
Για προσέξτε όμως. Κάτι σαλεύει στην στάχτη.
1. Την συμπλήρωση πέντε καθοδικών κυμάτων και
2. Την κόκκινη γραμμή του ταλαντωτή αναδρομής που από τιμή -1 πάει να διασπάσει εκ των κάτω τις πιο μακροχρόνιες συνιστώσες. Ναι είμαστε ακόμη ζωντανοί.