Είμαστε λοιπόν μία χώρα με περισσότερους αριστερούς εναντίον των μνημονίων από δεξιούς με ολίγη από σοσιαλιστές υπέρ μιάς πειθήνιας εφαρμογής τους κατά τρόπο όμως που να μην αγγίζει τον κομματικό στρατό και το κατεστημένο.
Ο λαός τιμώρησε την αδυναμία υπεράσπισης των αστικών αξιών από το κεντροδεξιό αστικό κόμμα της ΝΔ και κυριότατα την παντελή απαξίωση της κοινωνικής δικαιοσύνης και των αρχών στις οποίες βασίζεται ένα αστικό κόμμα και έστειλε το ΠΑΣΟΚ εκεί που του αρμόζει, στα Τάρταρα της εκλογικής κατάταξης, δεδομένων του εγκληματικού βίου και πολιτείας κορυφαίων στελεχών του, και της συμπεριφοράς του ως πολιτικού φορέα που έκανε τον ηθικό σχετικισμό και την φαυλοκρατία πολιτική γραμμή.
Από την άλλη, έχομε λιγότερους κομμουνιστές από φασίστες, αμφότερους καθηλωμένους στην δεκαετία του '30. Αυτό είναι το πρώτο παράδοξο των εκλογών που θα περίμενε κανείς η διάταξη των άκρων να είναι ίδια με αυτή του κυρίως σώματος του εκλογικού σώματος. Δεν είναι.
Αυτό συμβαίνει κατά την γνώμη μου λόγω της εχθρικής συμπεριφοράς των κατεστημένων πολιτικών κομμάτων απέναντι στον γηγενή πληθυσμό και υπέρ των παρανόμων μεταναστών.
Όταν η οδοντόκρεμα βγει από το σωληνάριο πολύ δύσκολα την ξαναβάζεις μέσα.
Οι μετριοπαθείς θάφτηκαν κάπου προς στην ουρά του εκλογικού αποτελέσματος μαζύ με αυτούς που έσυραν την χώρα στον όλεθρο και στον δρόμο υπέστησαν, επιεικώς, ένα είδος ιστορικής αμνησίας όπως ο Γ. Παπανδρέου που επιτέλους έμεινε εκτός Βουλής επ'ωφελεία της πατρίδος.
Το μήνυμα που παίρνω εγώ είναι ότι τελικά αυτές οι εκλογές είχαν περισσότερο από ο,τιδήποτε άλλο να κάνουν με την σαφήνεια του πολιτικού λόγου και το κλείσιμο της ψαλίδας ανάμεσα σε λεγόμενα και δρώμενα στο πολιτικό γίγνεσθαι.
Θυμίζουν λίγο την ρήση του Κομφούκιου για το τι θα έκανε αν γινόταν αυτοκράτορας και η απάντηση ήταν "Αποκατάσταση των όρων". Το νόημα είναι συμφωνία μεταξύ δρωμένων και λεγομένων και ο λαός τιμώρησε αυτούς που τον εξηπάτησαν με τις παλινωδίες των πολιτικών τους θέσεων και την συνεχή καταστροφολογία σε συνδυασμό με ένα άδικο δυσβάστακτο φορολογικό φορτίο το οποίο ουδεμία προοπτική ανάπτυξης των υγειών δυνάμεων της οικονομίας προδιαγράφει.
Αφορά τα λογιστικά βιβλία του κρατικού προϋπολογισμού και τις σχέσεις με τους δανειστές και τίποτε παραπάνω.Αν αυτή είναι η Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη και το ευρωπαϊκό κεκτημένο να μένει το βύσσινο.
Δεν έχει καμία σχέση με την ζωή.
Το μοιραίο λάθος ήταν να αμφισβητηθεί και να πληγεί η ιδιοκτησία του σπιτιού, που είναι το μοναδικό αξιόπιστο οικονομικό καταφύγιο και αποθήκευσης πλούτου για τους Έλληνες, από καταβολής του έθνους. Οι αγώνες ήταν πάντοτε "υπέρ βωμών και εστιών".
Δεν το κατάλαβαν και πήγαν να εφαρμόσουν την αμερικανικής έμπνευσης ανακύκλωση των σπιτιών μέσω φορολογίας, όταν οι ηλικιωμένοι αναγκάζονται να τα εκποιήσουν κατά μέσο όρο δύο δεκαετίες μετά την αποπληρωμή τους, για να αντιμετωπίσουν τα έξοδα για την φροντίδα της υγείας τους δημοσίου συστήματος υγείας μη υπάρχοντος.
Οι εκλογείς, τιμώρησαν αυτούς που με την συμπεριφορά τους εισήγαγαν τον όρο "κωλοτούμπα" στο λεξικό της διεθνούς πολιτικής.
Το δεύτερο παράδοξο των εκλογών είναι ότι στα οικονομικά ζητήματα η ΝΔ είχε και έχει μεγαλύτερη σαφήνεια από τον νικητή ΣΥΡΙΖΑ και ίσως αποδειχθεί στο τέλος ότι είχε και δίκιο δεδομένης της σκληρής στάσης της Γερμανίας.
Όμως στην διεθνή σκακιέρα, όπως στο Νταβός, έχει αρχίζει να γίνεται λόγος περί της τεράστιας ανισοκατανομής του πλούτου του κόσμου και ιθύνοντες του καπιταλισμού, όπως προ έτους αν δεν με απατά η μνήμη μου η κα Rockfeller στο Huffington Post, και πρόσφατα η οικογένεια Rothchild, εισηγούνται μέτρα για τον περιορισμό της. Ύστερα είναι και η γεωστρατηγική σύγκρουση Ρωσσίας Αμερικής με υπαιτιότητα της δεύτερης, που μπαίνει στους λογαριασμούς. Τέλος είναι ο εν εξελίξει νομισματικός πόλεμος και ο αγώνας για τους πόρους ενεργείας, όπως είχαμε γράψει πριν μερικούς μήνες.
Δεν κατάλαβαν οι οπαδοί της συνέχισης της πολιτικής λιτότητας με τον συνήθη τρόπο, με την συνήθη αμετροέπεια και τις αμαρτωλές σχέσεις με τους κρατικοδίαιτους κομματικούς καπιταλιστές, ότι το εκκρεμές της ιστορίας έχει αρχίσει να γυρίζει.
Από παγκοσμιοποίηση και καινοτομία και τα παρόμοια που ακούγαμε και τελευταία δεν ακούμε καθόλου, τους επόμενους μήνες και χρόνια ο πολιτικός λόγος θα διέπεται από έννοιες όπως ανακατανομή του πλούτου και κλείσιμο της ψαλίδας μεταξύ των πέραν πάσης φαντασίας ελαχίστων τον αριθμό, πλουσίων ιδιωτών και του 99% του κόσμου. Άκουσα την κα Lagarde να μιλά στο ΒΒC προχθές και νόμιζα ότι έχω να κάνω με την κα Βαλαβάνη.
Ξανακάνουν την εμφάνιση τους έννοιες όπως πατρίδα, έθνος, και κυρίως, λόγω ISIS, και αυτού αμερικανογενούς τέρατος, θρησκεία.
Στο πλαίσιο αυτό και για να μην διαρρεύσει συλλήβδην ο άκρως σπουδαίας στρατηγικής σημασίας Ευρωπαϊκός Νότος προς Ανατολάς, να λειτουργήσει ως προτείχισμα εναντίον του ισλαμικού φονταμενταλισμού, να μην καταρρεύσει ολοκληρωτικά η ΕΕ, να ανασχεθεί η άνοδος των αντιευρωπαϊστών που περιλαμβάνουν ετερόκλητες δυνάμεις, φαινόμενο πολιτικής τερατογένεσης και αυτό και τέλος πάντων, κάπως να σταθεί στα πόδια του ένας καταταλαιπωρημένος κόσμος που έχασε τον κόσμο κάτω από τα πόδια του μέσα σε μία νύχτα για να μην καταρρεύσουν εκείνοι που προκάλεσαν την οικονομική κρίση, εν όψει σκληρότερων και πιο παρατεταμένων συγκρούσεων μεταξύ Δύσης και Ανατολής, ίσως δοθούν ανταλλάγματα ανακούφισης.
Με το αζημίωτο φυσικά.
Επί πλέον, όλα αυτά είναι σημεία ενός αναδυόμενου πολυ-πολικού παγκόσμιου συστήματος το οποίο έχουν ήδη αναλύσει οι δύο δεινόσαυροι της αμερικανικής πολιτικής σκέψης Brzezinski και Kissinger οι οποίοι θρηνούν για την χαμένη ευκαιρία της αμερικανικής κοσμοκρατορίας και συνιστούν μετριοπάθεια στις διεθνείς σχέσεις έως ότου οι ΗΠΑ ανακτήσουν το στρατηγικό τους πλεονέκτημα.
Ήδη στρέφονται προς εκσυγχρονισμό του πυρηνικού τους οπλοστασίου και ομοίως ποιούν και οι Ρώσσοι.
Αν κερδίσει η μετριοπαθής γραμμή στην διεθνή πολιτική σκηνή, μετά την αρχική επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ και ενδεχομένως των λοιπών πολιτικών δυνάμεων εναντίον της Ευρώπης της λιτότητας και των δανειστών, το πρόγραμμα είναι την κατάλληλη στιγμή να τραβηχτεί το χαλί κάτω από τα πόδια τους.
Αν πάλι κερδίσουν οι σκληροί και η χώρα πάει σε εθνικό νόμισμα και ντε φάκτο η πραγματική πτώχευση χωρίς έξωθεν στήριξη μέσω αλλαγής στρατοπέδου, (πράγμα εξαιρετικά δύσκολο στην παρούσα ιστορική συγκυρία για την Ρωσσία αλλά και την Κίνα που παραμένει θεατής έως ότου αποκτήσει στόλο ανοικτής θαλάσσης ικανό να αντιπαρατεθεί στον Ειρηνικό στο Αμερικανικό Ναυτικό), ο δάκτυλος της κατηγορίας θα στραφεί προς τους σημερινούς νικητές.
Έτσι λοιπόν, έφθασε η ώρα της αλήθειας και ελπίζω, όπως χρόνια τώρα παροτρύνω όσους και όσες μου κάνουν την τιμή να συζητούν μαζύ μου να έχουν συμπληρωθεί οι προετοιμασίες για την αντιμετώπιση των δύσκολων ημερών που έρχονται και κυρίως η δημιουργία του δικτύου ανθρωπίνων σχέσεων αμοιβαίας υποστήριξης.
Εύχομαι ολόψυχα να κάνουν πίσω οι σκληροί της Ευρώπης και να πάρομε μία ανάσα.
Εύχομαι να επιτύχει η νέα κυβέρνηση. Αλλά δεν το πιστεύω.
Όσο για προβλέψεις για το ΧΑΑ δεν νομίζω ότι είναι ευπρεπές αντικείμενο αυτή την ιστορική βραδιά.
Ένα είναι το διάγραμμα που νομίζω ότι συνοψίζει την κατάσταση και της Ελλάδας και του κόσμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου