Μερικές φορές η ποίηση ξεπερνά το περιορισμένο πλαίσιο του θέματος του ποιήματος.
Αποκτά κάτω από ορισμένες συνθήκες συμβολικό, προφητικό θα έλεγα χαρακτήρα.
Έτσι σήμερα φίλοι και φίλες μου προτιμώ να παραθέσω ένα παιδικό ποίημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου και εσείς θα κρίνετε αν είναι επίκαιρο και περιλαμβάνει όλα τα στοιχεία των δύσκολων αισχρών καιρών που περνάμε, από τον φοβερό πόλεμο στην Ουκρανία, τις ατιμίες των εταιρειών των μέσων της λεγομένης κοινωνικής δικτύωσης, την εκπόρνευση και τους βιασμούς ανηλίκων και ενήλικων αγοριών και κοριτσιών, τις συμμορίες των εφήβων και τον εκφοβισμό μαθητών και μαθητριών που πάνε στο σχολείο ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον, την αναγωγή των ανώμαλων σε παιδαγωγούς, τα οικονομικά και ηθικά σκάνδαλα των πολιτικών της πιο ανίκανης πολιτικής ηγεσίας από καταβολής του νεοελληνικού κράτους, τις πολλαπλές κρίσεις της καθημερινής ζωής, από την ακριβή ενέργεια, ως την φέτα που έγινε είδος πολυτελείας χωρίς ποτέ κανείς να εξηγήσει γιατί είναι αναγκαίο να τα υποστούμε όλα αυτά και χωρίς ο κυρίαρχος λαός να αποφασίσει με την ψήφο του τι στάση θα κρατήσει στην διαμάχη Ανατολής Δύσης, και πάει λέγοντας.
Ετούτο εδώ το ταπεινό ιστολόγιο είχε μιλήσει για κάμποσα απ'αυτά τα δεινά, αλλά ποτέ δεν μπορούσα να φανταστώ την ένταση και την έκταση της ηθικής κατάπτωσης, το κοινωνικό και πολιτιστικό σκοτάδι, την κοινωνική αποσύνθεση, τους εκβιασμούς των εξουσιαστών με μέσα ψυχολογικού πολέμου που θα ζήλευε ο Γκαίμπελς, την αναγωγή ενός υποτιθέμενου σωτήριου μέσου όπως τα εμβόλια εναντίον του COVID σε μέσο επίδειξης αυταρχισμού, τον ευτελισμό της επιστήμης και την δημιουργία ενός τοξικού μείγματος απόκρυφων, παράνομων δραστηριοτήτων σε κάποιο εργαστήριο στην Κίνα, την παραμπόδιση με όλα τα μέσα της έρευνας για την προέλευση του κορονοϊού, συμφερόντων των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών, πολιτικές ηγεσίες που άδραξαν την ευκαιρία για να πειραματιστούν πάνω στον έλεγχο της ζωής των πολιτών και κυρίως την ανάρμοστη πίεση που ασκήθηκε πάνω σε υγειονομικούς να υπακούσουν σε εντολές ιατρικών πράξεων που αφορούσαν το σώμα τους, χωρίς ποτέ να διεξαχθεί ένας εκτεταμένος σοβαρός και νηφάλιος διάλογος ανάμεσα στους επιστήμονες που εργάζονται πάνω στο πρόβλημα της πανδημίας, από τους ασχολούμενους με μοντέλλα ως τους ερευνητές νοσηλευτές, συμφωνούντες και διαφωνούντες με την στρατηγική που ακολουθήθηκε, πράγμα που νόθευσε την ειλικρίνεια, την ακρίβεια και την πληρότητα της επιστήμης . Αυτά τα λέει κάποιος που έκανε τα εμβόλια του αλλά αναγνωρίζει το απαραβίαστο της συνείδησης στους άλλους.
Είναι απορίας άξιο ότι μέσα σ'αυτό τον ζόφο Έλληνόπουλα διαπρέπουν στο εξωτερικό και λιγότερο στο εσωτερικό σε όλους τους τομείς, αλλά το φως των ανακαλύψεών και των επιτευγμάτων τους δεν φτάνει ως την κοινωνία. Παραδέιγματος χάριν η κα Πρόεδρος η οποία παρέστη για λίγο στην βραύβευση του μικρού μου γιού με το βραβείο "Μποδοσάκη" δεν βρήκε τον χρόνο και την διάθεση να πει δυό λόγια επαίνου γι'αυτούς τους λαμπρούς νέους επιστήμονες που βραβεύθηκαν, αλλά είχε άφθονο χρόνο να τυρβάσει περί άλλα σε άλλους χώρους και για άλλους λόγους.Τους έδωσε τα βραβεία τους και απεχώρησε σαν να ήταν αγγαρεία. Ίσως φταίει το ότι η ίδια δεν μεγάλωσε παιδί ποτέ της.
Χρωστάμε πολλά σε όλους τους ουσιαστικά παραγωγικούς ανθρώπους, τους λίγους, τους πραγματικά εκλεκτούς, αυτής της χώρας και όχι βέβαια στους πρωϊνάδες και τις πρωϊνατζούδες, που με τον μόχθο τους και τίμια δουλειά στα χωράφια και τις μονάδες κτηνοτροφικής παραγωγής, τα λιμάνια και τους δρόμους, τα εργοστάσια και τα εργοτάξια, τα σχολεία και τα πανεπιστήμια, τα στάδια και τους αθλητικούς χώρους, τα γραφεία και τα σπίτια που εργάζονται, τις μανάδες και τους πατεράδες που μεγαλώνουν οικογένειες και κρατάνε ακόμα την χώρα όρθια και παραπάνω απ'όλους αυτούς τους οποίους ευχαριστώ για όσα μου έδωσαν τον χρόνο που πέρασε, στις ένοπλες δυνάμεις που είναι η λεπτή κόκκινη γραμμή που μας χωρίζει από την υποδούλωση στους προπετείς και αυθάδεις, πάνοπλους, παμπόνηρους, κακούς και επιθετικούς γείτονες.
Η συνεχής επίκληση του διεθνούς δικαίου εκ μέρους μας δεν φτάνει, αν δεν υπάρχει αυτή η ατσάλινη λεπτή κόκκινη γραμμή των στρατευμένων μας.
Αλλά αρκετά. Ας δούμε τι περάσαμε και τι έρχεται συμβολικά, μέσα από ένα παιδικό ποίημα μιας άλλης εποχής. Τότε που τα Χριστούγεννα δεν ήταν γεμάτα διαφημιστικούς συγκρητικούς, νερωμένους Αγιοβασίληδες της Κόκα Κόλα και την ασφυκτική πίεση "Αγοράστε, αγοράστε αγοράστε" ούτε άρχιζαν ένα μήνα και βάλε πριν, αλλά πρωταγωνιστούσε ο Χριστός και η Παναγία, ούτε η Πρωτοχρονιάτικες ειδήσεις αφορούσαν κατά 90% τις τιμές των αμνοεριφίων στην Βαρβάκειο αλλά τον πραγματικό Άη Βασίλη που ερχόταν από την Καισαρία και κρατούσε ζαχαροκαντιοζυμωτή μαζί με το χαρτί και το καλαμάρι με τον κατάλογο των παιδιών.
Τότε τα σπίτια ευωδίαζαν μέλι, πορτοκάλι, κανέλλα, γαρύφαλλο, βούτυρο, μαχλέπι και κάρδαμο και περιμέναμε με πραγματική αδημονία και έξαψη την κοπή της πίττας για να δούμε σε ποιόν θα έπεφτε το φλουρί την πρώτη ώρα του καινούριου χρόνου.
Το ευλογημένο καράβι
«Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;
Σε μάχεται η θάλασσα, δεν τη φοβάσαι;
Ανέμοι σφυρίζουν και πέφτει νερό,
πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;»
_«Για χώρα πηγαίνω πολύ μακρινή
θα φέξουνε φάροι πολλοί να περάσω
βοριάδες, νοτιάδες θα βρω μα θα φτάσω
με πρίμο αγεράκι, μ’ ακέριο πανί.»
«Κι αν οι κάβοι σου στήσουν τη νύχτα καρτέρι;
Απάνω σου αν πέσει το κύμα θεριό
και πάρει τους ναύτες και τον τιμονιέρη;
Πού πας καραβάκι με τέτοιον καιρό;»
«Ψηλά στο εκκλησάκι του βράχου, που ασπρίζει,
για μένα έχουν κάμει κρυφή λειτουργία ·
ορθός ο Χριστός το τιμόνι μου αγγίζει,
στην πλώρη μου στέκει η παρθένα Μαρία.»
Καλή σας Χρονιά φίλοι και φίλες του "Ζάλευκου"
ΥΓ: Έτοιμάζω χωρίς σχόλια και μερικά διαγράμματα και γαρ "...γιατί τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά" όπως λέει και ο εθνικός ποιητής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου