Παρασκευή 6 Ιανουαρίου 2017

6 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ, 2017:ΤΟ ΣΕΠΤΟΝ ΤΑΓΜΑ ΤΩΝ ΑΦΑΝΩΝ....


  

Στην πατρίδα μας, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχει ένα σύνολο ανθρώπων που ενώ προσφέρει τα περισσότερα και πιο ουσιαστικά, στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στην υγεία, στην καθημερινή μας ζωή, δεν φαίνεται πουθενά. Είναι το σεπτό Τάγμα των Αφανών.
Μην πάει ο νους σας σε συνωμοσιολογικά σενάρια, μυστικές οργανώσεις και τα τοιαύτα.
Θα ήταν η έσχατη βλασφημία προς αυτό που είναι αυτός ο αόρατος οργανισμός, χάρις στον οποίο επιβιώναμε πάντα και επιβιώνομε και σήμερα.
Δεν υπάρχουν επίσημα χαρτιά και καταστατικό. Δεν υπάρχουν καταχωρίσεις σε κιτάπια και μεταξύ τους τα μέλη του Τάγματος αναγνωρίζονται βλέποντας ποιός κάθεται στην άκρη σε μία τελετή, ποιός πάει τελευταίος να σερβιριστεί στον μπουφέ, ποιός/ά κλείνει τελευταίος/α τα φώτα στο μαγαζί, στην υπηρεσία, στο νοσοκομείο, παντού, ποιός σκεπάζει τα παιδιά το βράδυ, ποιός ταΐζει κρυφά την γερόντισσα που εγκατέλειψαν οι συγγενείς, ποιός συμβουλεύει σοφά, ποιός διδάσκει, ποιός ακούει, ποιός αγαπά στ' αλήθεια.
Συνδέονται μεταξύ τους με την αδάμαστη αγωνιστικότητα, ακάματη εργατικότητα και την ασυμβίβαστη αγάπη για τον συνάνθρωπο και χαμογελούν πικρά με τα γραφόμενα της Ayn Rand. 
Δεν ζητούν ποτέ ανταμοιβή, είναι εκεί όταν τους χρειάζεσαι και εξαφανίζονται μόλις τελειώσουν το έργο τους.
Συγγενεύουν με τους "Πολεμιστές του Φωτός" του Πάολο Κοέλιο και αποστολή τους είναι να  αναζητούν οι ίδιοι το Φως, να το συντηρούν και να το προστατεύουν σε περιόδους κρίσης και να μην επιζητουν ποτέ να βρεθούν στο κέντρο της σκηνής των ανθρωπίνων δρωμένων.
Η ψυχή και το πνεύμα τους βρίσκονται πολύ ψηλά και πολύ μακριά ακόμη και όταν κάνουν τα πιο συνηθισμένα πράγματα και θα μπορούσε να τους παρομοιάσει κανείς με το μπετόν και τις σιδερόβεργες που δίνουν την μορφή και συγκρατούν το κοινωνικό οικοδόμημα.
Τις περισσότερες φορές ο πολύς κόσμος αναγνωρίζει ποιές/οί είναι όταν φύγουν από κοντά μας και αφήσουν πίσω τους ένα τεράσιο κενό που δεν θα καλυφθεί παρά μόνον όταν ένα άλλο μέλος του Τάγματος πάρει την θέση τους. Τότε γίνεται αντιληπτό το μέγεθος, η ποιότητα, η ποσότητα του έργου τους. Η απουσία τους δρα σαν σάλπιγγα που διαλαλεί την παρουσία τους στους γύρω όταν εκείνοι δεν είναι εδώ για να την ακούσουν, τηρώντας τον όρκο της αφάνειας ως το τέλος.
Μία τέτοια πολέμαρχος του Φωτός έφυγε από κοντά μας την Δευτέρα και ετάφη χθες στο Νεκροταφείο Παπάγου.
Πρόκειται για την αείμνηστη Διευθύντρια της Α' Πανεπιστημιακής Παιδιατρικής Κλινικής του Νοσοκομείου "Αγ. Σοφία". Πρόκειται για την ΑΘΗΝΑ ΞΑΪΔΑΡΑ.
Πως να μετρήσω το έργο της ως συναδέλφου, επιστήμονος, μητέρας, συζύγου, δασκάλας, συμβούλου, συμπολεμίστριας;  
Να το μετρήσω με τις ζωές που έσωσε όλα αυτά τα χρόνια; Θα αδικήσω τους οικείους της προς τους οποίους προσέφερε τα ίδια και περισσότερα.
Να το μετρήσω με την συνεπή επιστημονική προσφορά ιδιαίτερα στον τομέα των σπανίων νοσημάτων; Θα βγάλω την ψυχή από το ζωντανό έργο της ανάγοντάς το σε ψυχρή επιστημονική αναφορά.
Να το μετρήσω με τον έπαινο των συναδέλφων που ακούστηκε χθες στην νεκρώσιμη ακολουθία; Μα είναι μόνο μια στιγμή μιας ολόκληρης ζωής.
Μόνο η ευγνωμοσύνη και οι προσευχές των γονέων και των παιδιών που θα συνοδεύσουν την αθάνατη ψυχή της στολισμένη με όλα τα φωτεινά,αόρατα σε μας, διάσημα των αρετών της μπροστά στον θρόνο του Θεού  όπου θα λάβει "το δίκαιον όφλημα" μπορούν να σταθούν ως μέτρο.
Εγώ εδώ, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να γονατίσω μπροστά στον τάφο της πεσούσης συμπολεμίστριας και να ενώσω την οδύνη μου με εκείνη των δικών της  και στην συνέχεια να σφίξω τα δόντια και να προσπαθήσω να πορευθώ στον δρόμο που έδειξε εκείνη. 
Καλό σου ταξίδι Αθηνά μου, Αθηνά μας, Αθηνά του Κόσμου.

 

1 σχόλιο:

  1. Συγκινητικο και εμψυχωτικο το κειμενο (θα χρησιμοποιησω τη λεξη που ακολουθει αν και νεαροτερος σε ηλικια και με απεριοριστο σεβασμο στο προσωπο σας) συναδελφε

    ΑπάντησηΔιαγραφή