19 ΑΠΡΙΛΙΟΥ, 2015:ΣΧΟΛΙΟ ΤΩΝ ΗΜΕΡΩΝ.

Υλοποιείται η πρόβλεψη περί καθόδου του ΓΔ βλ. επομένη ανάρτηση.

Η ψυχολογία και της κοινωνίας και των συμμετεχόντων στις αγορές είναι σε κακή κατάσταση και κάπου εδώ ελπίζομε να είναι το ναδίρ. Το ελπίζομε αλλά δεν είναι βέβαιο ότι είναι το ναδίρ.

Όσο για την "δήθεν" αισιοδοξία των αμερικανικών αγορών παραπέμπομε σε ένα εξαίρετο άρθρο του κου Σταματογιάννη στο "Ημερολόγιο ενός trader" του φιλτάτου Βασίλη Μαρκάκη http://vasilismarkakis.blogspot.gr/, το οποίο βέβαια απηχεί τις απόψεις πολλών διεθνών αναλυτών και διερωτώμαι γιατί δεν έλαβε έκταση το ζήτημα του πως και γιατί ανεβαίνει ο Dow και ο S&P με θεμελιώδεις όρους στον θύραθεν εγχώριο τύπο. Πρόκειται για μία τεραστίων διαστάσεων φούσκα η οποία δεν συνιστά μόνον οικονομικό παραλογισμό, αλλά κυρίως, εσχάτη  ηθική εκτροπή http://www.marketoracle.co.uk/Article50304.html η οποία ναι μεν έχει ακόμη κάμποσο δρόμο http://www.marketoracle.co.uk/Article50229.html, αλλά όταν σκάσει-και θα σκάσει όπως όλες οι άλλες ανά τους αιώνες-ο οικονομικός, κοινωνικός και πολιτισμικός κρότος θα ακουστεί στα πέρατα της οικουμένης και μετά από μία εξαιρετικά δυσάρεστη περίοδο, αν υπάρχομε ακόμη ως είδος επί προσώπου γης στο τέλος της, θα εγκαινιασθεί η αληθινή νέα εποχή της οποίας το κύριο χαρακτηριστικό θα είναι η κατά Καμφούκιο "αποκατάσταση των όρων".

Αυτό σημαίνει μία νέα απόπειρα αναζήτησης και ανακαθορισμού εκ μέρους των ανθρώπων των εννοιών και της ισορροπίας μετaξύ ατομικού και κοινωνικού, ιδιωτικού και δημοσίου, ελευθερίας και καθήκοντος, είναι και φαίνεσθαι και ούτω καθ'εξής. Το εκκρεμές έχει ήδη εξαντλήσει την διαδρομή του προς την κατεύθυνση του ατομικού εις βάρος του συλλογικού κατά την ταπεινή μου άποψη και βρίσκεται λίγο πριν την αντιστροφή της πορείας του.

Διολισθαίνομε σε μία περίοδο αναρχίας η οποία σηματοδοτεί την είσοδο, σε επίπεδο ανθρωπότητος ισχυρίζομαι, στην κρίση του παγκοσμίου συστήματος από την έκβαση της οποίας θα εξαρτηθεί η μορφή του κόσμου του αύριο. Αν ο Πολύβιος και οι συγγραφείς της "Τετάρτης Στροφής" έχουν δίκιο περί της κυκλικότητος του ιστορικού και πολιτειακού γίγνεσθαι https://archive.org/stream/polybiihistoria00dbgoog#page/n363/mode/2up http://bretrarore.jimdo.com/2015/03/20/read-download-the-fourth-turning-ebook-online/ καθώς και ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, τότε αφού διήλθαμε τις περιόδους τυραννίας, βασιλείας και δημοκρατίας, οδεύομε προς οχλοκρατία η οποία θα πυροδοτήσει και την κρίση. 

Ένα από τα μέγιστα δείγματα πολιτικής και πολιτειακής νόσου είναι η συρρίκνωση της μέσης τάξης, όπως ακριβώς την είχε περιγράψει ο Αριστοτέλης.

Τα υπόλοιπα δείγματα της ανερχόμενης οχλοκραττίας είναι παντού και δεν χρειάζεται λεπτομερής περιγραφή.

Μέγιστο παράδειγμα ο δολοφονικός όχλος του ISIS ο οποίος έχει αποσταθεροποιήσει ολόκληρη την Μέση Ανατολή και είναι θέμα χρόνου να απειλήσει και την Ευρώπη. Σε μικρότερη κλίμακα οι δικοί μας "αναρχικοί", αυθόρμητοι και εμβόλιμοι είναι οι προπομποί της οχλοκρατίας. Η διατύπωση του αιτήματος κατάργησης κάθε είδους κανόνα κοινωνικής διαβίωσης και ο φόνος της δημοκρατίας όπως ανεγράφη σε σύνθημα στον παράπλευρο τοίχο του Άγνωστου Στρατιώτη, νοούνται με απόλυτους όρους από τους γνησίως εμφορούμενους από αυτές τις ιδέες από την μία πλευρά, ενω αποτελούν ένα από τα τελευταία στάδια αποσταθεροποίησης ενός κράτους εκ μέρους σκοτεινών κέντρων από την άλλη http://www.crossroad.to/Quotes/brainwashing/2007/bezmenov.htm.

Για τον όχλο αυτό, το κτίριο της Βουλής είναι η Βαστίλλη τους  καθώς η δημοκρατία είναι γι'αυτούς το ισοδύναμο της απόλυτης μοναρχίας.

Το μόνο που μένει είναι η γενίκευση της συμμετοχής μετά από ένα γεγονός θρυαλλίδα, όπως λ.χ. μία πτώχευση, που πλέον είναι προ των πυλών παρά του γεωστρατηγικούς και πολιτικούς ελιγμούς της κυβέρνησης και τις αλλεπάλληλες διαβουλεύσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους που εξελίσσονται δυστυχώς σε δυνάστες. Ακόμη και αν δεν συμβεί λόγω στροφής 180 μοιρών των δικών μας, κοινώς "κωλοτούμπας", η ζημία έχει γίνει, όσον αφορά την σταθετότητα της χώρας.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό της περιόδου που ζούμε και είναι το στάδιο πριν από μία μεγάλη κρίση είναι η μετακίνηση των λαών που βιώνομε.

Όπως πάντοτε, έχει διεύθυνση από ανατολάς προς δυσμάς.

Όπως πάντοτε τα αίτια είναι είτε πληθυσμιακή έκρηξη στην Ανατολή, είτε ένα επιθετικό τσουνάμι μιας φυλής η οποία σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά της όπως λ.χ. οι Μογγόλοι η οι Ούννοι και να μην ξεχνάμε και τους γείτονες Τούρκους και πιέζει τους τοπικούς πληθυσμούς να μετακινηθούν προς Δυσμάς. Είτε πρόκειται για τον Μάρκο Αυρήλιο είτε για τον Ιουστινιανό έιτε για τον Ηράκλειο η πρώτη απόπειρα ανάσχεσης αποτυγχάνει για να ακολουθήσει η απόπειρα ελεγχόμενης εισόδου στα εδάφη των πλουσιοτέρων εθνών τα οποία βρίσκονται σε ηθική οικονομική και πολιτική κατάπτωση και αδυνατούν και αυτό να το κάνουν. Ας θυμηθούμε ότι ο όρος φεντεραλισμός προέρχεται από το λατινικό foederatus που σημαίνει, ομόσπονδος, σύμμαχος. Αυτός ήταν ο τίτλος που εδόθη λ.χ. στους Σλαύους που μπήκαν στα εδάφη του Βυζαντίου με την υπόσχεση να εγκατάσταθούν ειρηνικά. Την συνέχεια την γνωρίζομε. 

Στο τέλος εκδηλώνεται επιθετικότης εκ μέρους των επηλύδων και καταστροφή του προηγουμένου καθεστώτος. 

Η πολυπολιτισμικότης και η παγκοσμιοποίηση δεν είναι καινούριο φαινόμενο και ακολουθεί προδιαγεγραμμένη πορεία. Ξεκινά ως αποτέλεσμα της απόλυτης επικράτησης ενός πολιτισμού, του οποίου οι εκπρόσωποι ισχυρίζονται ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι και θα ωφεληθούν από την αποδοχή του κυρίαρχου πολιτισμού αν και εκ των προτέρων γνωρίζουν ότι αυτό δεν είναι δυνατόν να συμβεί διότι κάποιος θα πρέπει να αποτελεί την φθηνή εργασία και να είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης, είτε πρόκειται για Ρωμαίο δούλο η μισθοφόρο που πληρώνεται με χρήμα μειούμενης αξίας είτε πρόκειται για αφρικανούς και Ινδούς υπό το καθεστώς της Βρεταννικής αυτοκρατορίας. και καταλήγει σε κατάλυση του από το πλήθος αυτών που προσπαθούν να ενσωματώσουν.   

Τρίτο χαρακτηριστικό είναι ή ένταση και η ανάδυση του "εριστικού" λόγου του Πρωταγόρα ως κυρίου είδους λόγου, απομεμακρυσμένου από κάθε είδους λογική και διάθεση εξεύρεσης βιωσίμων λύσεων που να αφίστανται από την προηγούμενη πορεία σημαντικά.

Προεξάρχει  η ανάδειξη των αδυνάτων σημείων των επιχειρημάτων του αντιπάλου με κάθε κόστος.

Βέβαια, όταν δεν υπάρχει καμία καλή λύση και οι επιλογές περιορίζονται μεταξύ των οδυνηρών αυτό είναι εύκολο, αλλά οδηγεί σε κατακερματισμό των δυνάμεων της κοινωνίας και του έθνους και στο τέλος σε εξασθένιση της κρατικής εξουσίας.

Τέταρτο χαρακτηριστικό είναι η εγκατάλειψη  κάθε προσπάθειας αλλαγής τρόπων και συνηθειών και μία παράλογη επιμονή στην διατήρηση του status quo την στιγμή που όλοι διακυρήσσουν ότι θέλουν αλλαγή.Δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Περιγράφεται σε όλους σχεδόν τους βυζαντινούς χρονικογράφους των ύστερων χρόνων εκείνης της εποχής.  Αυτή η ηθική αδράνεια είναι που στο τέλος οδηγεί σε αξεπέραστο αδιέξοδο και πτώση τους ήδη παρηκμασμένους πολιτισμούς.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα θα ήταν οι όψιμοι εμφύλιοι πόλεμοι της Ρώμης, την στιγμή που δεν μπορούσαν να διατηρήσουν την εδαφική της ακεραιότητα από τους μετακινούμενους πληθυσμούς των βορείων εθνών αλλά και των δικών μας των επιγόνων του Μεγάλου Αλεξανδρου που κατέστρεψαν την μεγάλη ευκαιρία του Ελληνισμού να παραμείνει κυρίαρχος για πολύ περισσότερο απ'όσο συνέβη. Η ηθική του παρακμή περιγράφεται γλαφυρά από τον Καβάφη.  

Πως λοιπόν αισθάνεται ένας πολίτης της ηλικίας μου που βλέπει τον κόσμο και την πατρίδα του να αποσυντίθενται κομμάτι κομμάτι; Πως αισθάνετια κάποιος με 45 χρόνια δουλειάς στην πλάτη του, με τα παιδιά του ξενητεμένα, που δεν γνωρίζει αν αύριο θα πάρει κάτι από αυτά που πλήρωσε για τα χρόνια της απομαχίας όταν οι δυνάμεις του θα τον εγκαταλείψουν οριστικά για να μπορέσει να πληρώσει φάρμακα και γιατρούς που θα χρειαστεί, που κινδυνεύει από συμμορίες ληστών που μπορεί να μπουν στο σπίτι του και να  τον βασανίσουν απάνθρωπα και στο τέλος να τον σκοτώσουν για να του αρπάξουν ό,τι προσπαθεί να γλιτώσει από τα δόντια του κομματικού κράτους και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστείτε;

Αισθάνεται άσχημα. Πολύ άσχημα.
Αλλά σφίγγει τα δόντια, ευχαριστεί τον Θεό που τον έχει ακόμη όρθιο και ελπίζει ότι θα είναι όρθιος και αύριο παρά τα μηνύματα που του δίνει το σώμα του ότι μπορεί και να μην είναι έτσι.
Υπομένει την θεσμοθετημένη πλέον δια τηλεοράσεως ασέβεια και ύβρη των νεωτέρων και παίρνει θάρρος και δύναμη από τους λιγοστούς μα εκλεκτούς που του δείχνουν σεβασμό και αγάπη και κρατά ως κόρη οφθαλμού σε υψηλό επίπεδο τις σχέσεις του με συγγενείς και φίλους χωρίς να είναι βέβαιος για την ανταπόδοση ακόμη και από το στενό του περιβάλλον.
Επιβιώνει σήμερα για να πολεμήσει αύριο ξανά.