Ο φόβος και ο τρόμος που έχουν ενσπείρει για μία ακόμη φορά οι "εταίροι" και "σύμμαχοι" δεν θα πρέπει να μας αποτρέπει από την πρόοδο της ανάλυσης και να παραλύει την επιστημονική σκέψη και έρευνα.
Στο πλαίσιο αυτό, σήμερα θα παραθέσω ορισμένα αναλυτικά δεδομένα γύρω από την συμπεριφορά του ΓΔ από το 1986 και θα προσπαθήσω να διατυπώσω μία υπόθεση περί του πότε νομίζω ότι τελειώνει η περίοδος παρακμής και έσχατου εθνικού κινδύνου που περνούμε τώρα.
Ορισμένα από τα διαγράμματα έχουν αναρτηθεί και στο παρελθόν, ενώ η μεθοδολογία περιγράφεται στην ενότητα "μέθοδος" του ιστολογίου.
Με λίγα λόγια, πρόκειται για μία μέθοδο, όπου αναλύεται ο τρόπος με τον οποίο συστρέφονται οι πιο βραχυπρόθεσμες και μικρότερου πλάτους μεταβολές του ΓΔ γύρω από τις μεγαλυτέρου μεγέθους και πιο μακροπρόθεσμες μεταβολές. Το διάστημα μεταξύ δύο ακροτάτων ορίζεται ως ένα "κύμα".
Ασφαλώς ο ορισμός αυτός δεν ανταποκρίνεται στον ορισμό της Φυσικής, αλλά είναι πιο εύχρηστος για τους σκοπούς της μεθόδου.
Ένας απλός αλγόριθμος επιλέγει χωρίς παρέμβαση του παρατηρητή τα τοπικά μέγιστα και ελάχιστα σε διαδοχικά στάδια έως ότου μείνουν δύο, τα οποία βέβαια ορίζουν ένα ευθύγραμμο τμήμα.
Μπορεί να εφαρμοστεί σε όλόκληρη την χρονοσειρά του υπό εξέταση σήματος η σε τμήματά της.
Ο αριθμός των επαναλήψεων εφαρμογής του αλγορίθμου ορίζει εν μέρει την πολυπλοκότητα της υπό εξέταση κυματομορφής.
1. Η πρώτη παρατήρηση εφαρμογής της μεθόδου δίνει έναν κανόνα του ρυθμού συστολής των κυματομορφών του ΧΑΑ.
Ο κανόνας είναι λογαριθμικός και διατυπώνεται ως εξής:
lnWi+1=-as+lnWi (1).
Αλλάζοντας λίγο την σχέση αυτή έχομε: ln(Wi/Wi+1)=-as. Σε εκθετική μορφή:(Wi/Wi+1)=e^-as
Η σχέση αυτή λέει ότι ότι ο λογάριθμος της αναλογίας μεταξύ κυμάτων κατωτέρου σταδίου και του αμέσως ανωτέρου, είναι ανάλογος του σταδίου συστολής s πολλαπλασισμένου επί μία σταθερά η οποία προσεγγίζει εκπληκτικά στην τιμή της μία ποσότητα γνωστή ως σταθερά του Wiswanath και η οποία ισούται με -1.13 +-0,01 . Αυτός ο αριθμός λέει ότι γύρω από δεδομένο αριθμό μεγαλύτερων κυμάτων περιστρέφονται τριπλάσια μικρότερου πλάτους. Δεν μας λέει πως είναι διατεταγμένα όμως και αν έχομε να κάνομε με κύμα παλμού η κάποια πλάγια διορθωτική κυματομορφή. Εδώ χρειάζονται άλλα εργαλεία (ταλαντωτές αναδρομής και οι συνήθεις ταλαντωτές που χρησιμοποιούμε στην ΤΑ) .
Ο κανόνας είναι κατά προσέγγιση.
ΑΝ όλα τα κύματα είχαν την ίδια μορφολογία και την ίδια πολυπλοκότητα, τότε θα ήταν ζήτημα ρουτίνας να υπολογίσομε πότε λήγει μία τάση και αρχίζει η επόμενη, απλά μετρώντας τα κύματα του σταδίου συτολής s τα οποία περιέχονται στο ανώτερο στάδιο s+1.
Χωρίς πρόσθετους αριθμητικούς κανόνες δεν θα πιάναμε ποτέ τα άκρα, η στην καλύτερη περίπτωση θα τα βρίσκαμε κατά τύχη, αλλά οπωσδήποτε θα ξέραμε κατά προσέγγιση πότε πλησιάζομε το τέλος της τρέχουσας τάσης και θα περιμέναμε την αρχή της επόμενης.
Αν είχαμε να κάνομε με ένα ιδανικό φράκταλ Elliott τότε η τιμή της σταθεράς αναλογίας θα ήταν -1.44 περίπου. Αν το ζωγραφίσετε, επιτρέποντας ως διορθώσεις μόνον ζιγκζαγκ τα οποία υποδιαιρούνται σε 5-3-5 τότε θα διαπιστώσετε ότι κάθε κύμα δεδομένου βαθμού περιέχει 1,618^ 3 κύματα αμέσως μικροτέρου βαθμού, δηλαδή e^1,44.
2. Τα πράγματα ως γνωστόν, δεν είναι έτσι. Δεν έχομε να κάνομε με ένα μονοφράκταλ αλλά ένα πολυφράκταλ, όπου υπάρχουν πολλά μορφολογικά αρχέτυπα τα οποία αναμειγνύονται μεταξύ τους και τα οποία δεν υποδιαιρούνται στο ίδιο βάθος.
Έτσι, καταλήγομε σε μία εκθετική στατιστική κατανομή που υπολογίζει πιθανοκρατικά πόσα κύματα κατωτέρας πολυπλοκότητος περιέχονται ανά κύμα ανώτερης, όπως έχομε περιγράψει σε προηγούμενες αναρτήσεις και υπολογίζει επίσης την πιθανότητα ένα δεδομένο κύμα να είναι της ίδιας, μεγαλύτερης η μικρότερης πολυπλοκότητας σε σχέση με την υπό θεώρηση κυματομορφή.
3.Όμως:
Αυτό το οποίο διαπιστώσαμε όχι μόνον για το ΧΑΑ αλλά και για τον Dow, τον FTSE, CAC κλπ είναι ότι ΕΝ ΤΕΛΕΙ, στο προτελευταίο στάδιο συστολής και πριν την κατάρρευση της κυματομορφής σε ένα ευθύγραμμο τμήμα, η υποδιαίρεση είναι είτε σε 5 κύματα, είτε σε 3 ανάλογα με το αν πρόκειται για κύματα ώσης η για διορθωτικά κύματα. Αυτό που διαφέρει ανάμεσά τους είναι ότι δεν έχουν την ίδια πολυπλοκότητα.
Αυτό που συμβαίνει όμως είναι ότι το βάθος κατάτμησης των επί μέρους κυμάτων δεν είναι το ίδιο.
Αν μεταθέσομε όμως όλες τις σειρές του πινακα προς τα αριστερά έτσι ώστε να ευθυγραμμισθούν με το κύμα μέγιστης πολυπλοκότητας, προκύπτει ο πιο κάτω τροποποιημένος πίνακας που δείχνει καθαρά αυτό που είπαμε πιο πάνω.
Δηλαδή ΤΟ ΚΑΘΕ ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ΚΥΜΑ πριν καταρρεύσει, υποδιαιρείται είτε σε τρία είτε σε πέντε κύματα.
Σύμφωνα με την μέθοδο συστολής των κυματομορφών λοιπόν, αυτό που εισάγει την αβεβαιότητα στις επί μέρους μετρήσεις είναι ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΚΑΤΑΤΜΗΣΗΣ των επί μέρους κυμάτων τα οποία ταξινομούνται στον ίδιο βαθμό σύμφωνα με την θεωρία και δεν είναι εκ των προτέρων γνωστό.
4. Όπως φαίνεται και στο πιο πάνω διάγραμμα και είναι γνωστό και από την θεωρία Dow αλλά και από τις παρατηρήσεις από την γένεση της ΤΑ, η κυματομορφή του ΓΔ από το 1986 ως σήμερα αποτελείται από περιόδους ισχυρής τάσης διακοπτόμενες από περιόδους διόρθωσης. Διαπιστώσαμε ότι καμία πωτεύουσα (primary) διόρθωση δεν είναι παραπάνω από δύο στάδια συστολής πιο πολύπλοκη από το προηγηθέν κύμα ώσης. Αυτή την στιγμή διεξερχόμεθα την διόρθωση του κύματος ώσης από το 1986 έως το 1999.
Βρήκαμε και κάτι άλλο το οποίο παραθέτομε στον πίνακα που ακολουθεί. Υπάρχει κάποιου είδους "πληθωρισμός"κυμάτων καθώς εξελίσσεται η κυματομορφή αφ'ενός, και αφ'ετέρου μία σταθερή ως τώρα αναλογία ανάμεσα στον αριθμό των κυμάτων που προηγήθηκαν και τον αριθμό των κυμάτων που περιέχονται στις μεγάλες διορθώσεις.
ΑΝ όλα τα κύματα είχαν την ίδια μορφολογία και την ίδια πολυπλοκότητα, τότε θα ήταν ζήτημα ρουτίνας να υπολογίσομε πότε λήγει μία τάση και αρχίζει η επόμενη, απλά μετρώντας τα κύματα του σταδίου συτολής s τα οποία περιέχονται στο ανώτερο στάδιο s+1.
Χωρίς πρόσθετους αριθμητικούς κανόνες δεν θα πιάναμε ποτέ τα άκρα, η στην καλύτερη περίπτωση θα τα βρίσκαμε κατά τύχη, αλλά οπωσδήποτε θα ξέραμε κατά προσέγγιση πότε πλησιάζομε το τέλος της τρέχουσας τάσης και θα περιμέναμε την αρχή της επόμενης.
Αν είχαμε να κάνομε με ένα ιδανικό φράκταλ Elliott τότε η τιμή της σταθεράς αναλογίας θα ήταν -1.44 περίπου. Αν το ζωγραφίσετε, επιτρέποντας ως διορθώσεις μόνον ζιγκζαγκ τα οποία υποδιαιρούνται σε 5-3-5 τότε θα διαπιστώσετε ότι κάθε κύμα δεδομένου βαθμού περιέχει 1,618^ 3 κύματα αμέσως μικροτέρου βαθμού, δηλαδή e^1,44.
2. Τα πράγματα ως γνωστόν, δεν είναι έτσι. Δεν έχομε να κάνομε με ένα μονοφράκταλ αλλά ένα πολυφράκταλ, όπου υπάρχουν πολλά μορφολογικά αρχέτυπα τα οποία αναμειγνύονται μεταξύ τους και τα οποία δεν υποδιαιρούνται στο ίδιο βάθος.
Έτσι, καταλήγομε σε μία εκθετική στατιστική κατανομή που υπολογίζει πιθανοκρατικά πόσα κύματα κατωτέρας πολυπλοκότητος περιέχονται ανά κύμα ανώτερης, όπως έχομε περιγράψει σε προηγούμενες αναρτήσεις και υπολογίζει επίσης την πιθανότητα ένα δεδομένο κύμα να είναι της ίδιας, μεγαλύτερης η μικρότερης πολυπλοκότητας σε σχέση με την υπό θεώρηση κυματομορφή.
3.Όμως:
Αυτό το οποίο διαπιστώσαμε όχι μόνον για το ΧΑΑ αλλά και για τον Dow, τον FTSE, CAC κλπ είναι ότι ΕΝ ΤΕΛΕΙ, στο προτελευταίο στάδιο συστολής και πριν την κατάρρευση της κυματομορφής σε ένα ευθύγραμμο τμήμα, η υποδιαίρεση είναι είτε σε 5 κύματα, είτε σε 3 ανάλογα με το αν πρόκειται για κύματα ώσης η για διορθωτικά κύματα. Αυτό που διαφέρει ανάμεσά τους είναι ότι δεν έχουν την ίδια πολυπλοκότητα.
Αυτό που συμβαίνει όμως είναι ότι το βάθος κατάτμησης των επί μέρους κυμάτων δεν είναι το ίδιο.Αν μεταθέσομε όμως όλες τις σειρές του πινακα προς τα αριστερά έτσι ώστε να ευθυγραμμισθούν με το κύμα μέγιστης πολυπλοκότητας, προκύπτει ο πιο κάτω τροποποιημένος πίνακας που δείχνει καθαρά αυτό που είπαμε πιο πάνω.
Δηλαδή ΤΟ ΚΑΘΕ ΕΠΙ ΜΕΡΟΥΣ ΚΥΜΑ πριν καταρρεύσει, υποδιαιρείται είτε σε τρία είτε σε πέντε κύματα.
Σύμφωνα με την μέθοδο συστολής των κυματομορφών λοιπόν, αυτό που εισάγει την αβεβαιότητα στις επί μέρους μετρήσεις είναι ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΚΑΤΑΤΜΗΣΗΣ των επί μέρους κυμάτων τα οποία ταξινομούνται στον ίδιο βαθμό σύμφωνα με την θεωρία και δεν είναι εκ των προτέρων γνωστό.
4. Όπως φαίνεται και στο πιο πάνω διάγραμμα και είναι γνωστό και από την θεωρία Dow αλλά και από τις παρατηρήσεις από την γένεση της ΤΑ, η κυματομορφή του ΓΔ από το 1986 ως σήμερα αποτελείται από περιόδους ισχυρής τάσης διακοπτόμενες από περιόδους διόρθωσης. Διαπιστώσαμε ότι καμία πωτεύουσα (primary) διόρθωση δεν είναι παραπάνω από δύο στάδια συστολής πιο πολύπλοκη από το προηγηθέν κύμα ώσης. Αυτή την στιγμή διεξερχόμεθα την διόρθωση του κύματος ώσης από το 1986 έως το 1999.
Βρήκαμε και κάτι άλλο το οποίο παραθέτομε στον πίνακα που ακολουθεί. Υπάρχει κάποιου είδους "πληθωρισμός"κυμάτων καθώς εξελίσσεται η κυματομορφή αφ'ενός, και αφ'ετέρου μία σταθερή ως τώρα αναλογία ανάμεσα στον αριθμό των κυμάτων που προηγήθηκαν και τον αριθμό των κυμάτων που περιέχονται στις μεγάλες διορθώσεις.
Επομένως, σύμφωνα με τις παραπάνω παρατηρήσεις ΚΑΙ ΕΦ'ΟΣΟΝ ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΝ ΝΑ ΙΣΧΥΟΥΝ ΟΙ ΚΑΝΟΝΕΣ ΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΟΜΟΡΦΩΝ, θα πρέπει, δεδομένου ότι έχει συμπληρωθεί ένα κύμα ώσης πέντε κυμάτων και 7 σταδιών συστολής, όπου στο 6ο στάδιο φαίνεται καθαρά η υποδιαίρεση σε πέντε υποκύματα παλμού και έως τώρα το κύμα Α :
1. Ο συνολικός αριθμός των κυμάτων από το 1986 μέχρι την λήξη της διόρθωσης να είναι περίπου τριπλάσιος του αριθμού των κυμάτων από το 1986 ως το 1999.
Άν από τον συνολικό αριθμό αφαιρέσομε σε μικρότερο στάδιο συστολής, λ.χ. 1 η 2 τον αριθμό των κυμάτων που απαρτίζουν το κύμα παλμού προκύπτει ο αριθμός των κυμάτων της διόρθωσης η οποία κατά μέγιστο δεν μπορεί να είναι παραπάνω από 9 στάδια συστολής εφ'όσον το κύμα ώσης είναι 7 και όπως έχομε δει ως σήμερα τα διορθωτικά κύματα δεν είναι ποτέ από δύο στάδια συστολή πιο πολύπλοκα από την διαδρομή του κύματος ως την έναρξη της διόρθωσης. Θα πρέπει να υποδιαιρεθεί σε τρία κύματα στο προτελευταίο της στάδιο. Έως τώρα έχομε δει ένα σ'αυτό το πολύ μεγάλο στάδιο συστολής.
2. Πως όμως βρίσκομε την διάρκεια;
Κατ'αρχάς θα μπορούσαμε να το κάνομε με έναν απλό τρόπο. Π.χ. σε 1ο στάδιο συστολής ο αριθμός των κυμάτων από το 1986 ως το 1999 όπως παρατίθεται και στον πιο πάνω πίνακα είναι 398.
Το τριπλάσιο (π για την ακρίβεια) είναι 1250 κύματα περίπου.
Άρα αν έχομε δίκιο ο κύκλος ανόδου καθόδου θα συμπληρωθεί όταν συμπληρωθούν 1250 κύματα 1ου σταδίου συστολής.
Αν ο χρόνος που κυλά είναι ανάλογος των κυμάτων τότε αν κάνομε τον υπολογισμό:
διάρκεια ανόδου (1986-1999)x1250/398=37,5 χρόνια περίπου από τον Μάρτιο του 1986.
Προσθέτοντας αυτά τα χρόνια στο 1986 προκύπτει 2023,5. Αν υπολογίσομε την διάρκεια της ανόδου ως ακέραιο 1999-1986, τότε προκύπτει το 2027.
Θα μου πείτε "Δεν υπάρχει περίπτωση να τελειώσει νωρίτερα αυτός ο κύκλος και να αρχίσει το νέο ανοδικό κύμα;"
Υπάρχει και θα ήταν μία ευνοϊκή εξέλιξη για την Ελλάδα πέρα από κάθε φαντασία.
Θα σήμαινε, ότι το πεντάρι από το 1986 ως το 1999 είναι μέρος ενός τεραστίων διαστάσεων ανοδικού κύματος του οποίου έχομε δει τα (Ι) (ΙΙ), Ι, ΙΙ, ΙΙΙ κύματα, αλλά δεν το πιστεύω διότι το κύμα ΙV (αυτό που διανύομε) έχει μπει στην περιοχή του κύματος 2 σε μικρά στάδια συστολής, πράγμα που απαγορεύει η θεωρία.
Μία άλλη αντίρρηση θα ήταν: "Αποκλείεται η διόρθωση να είναι της ίδιας πολυπλοκότητας με το ανοδικό κύμα, οπότε θα τελειώσει νωρίτερα και όχι κατά δύο στάδια συστολής παραπάνω;"
1. Ο συνολικός αριθμός των κυμάτων από το 1986 μέχρι την λήξη της διόρθωσης να είναι περίπου τριπλάσιος του αριθμού των κυμάτων από το 1986 ως το 1999.
Άν από τον συνολικό αριθμό αφαιρέσομε σε μικρότερο στάδιο συστολής, λ.χ. 1 η 2 τον αριθμό των κυμάτων που απαρτίζουν το κύμα παλμού προκύπτει ο αριθμός των κυμάτων της διόρθωσης η οποία κατά μέγιστο δεν μπορεί να είναι παραπάνω από 9 στάδια συστολής εφ'όσον το κύμα ώσης είναι 7 και όπως έχομε δει ως σήμερα τα διορθωτικά κύματα δεν είναι ποτέ από δύο στάδια συστολή πιο πολύπλοκα από την διαδρομή του κύματος ως την έναρξη της διόρθωσης. Θα πρέπει να υποδιαιρεθεί σε τρία κύματα στο προτελευταίο της στάδιο. Έως τώρα έχομε δει ένα σ'αυτό το πολύ μεγάλο στάδιο συστολής.
2. Πως όμως βρίσκομε την διάρκεια;
Κατ'αρχάς θα μπορούσαμε να το κάνομε με έναν απλό τρόπο. Π.χ. σε 1ο στάδιο συστολής ο αριθμός των κυμάτων από το 1986 ως το 1999 όπως παρατίθεται και στον πιο πάνω πίνακα είναι 398.
Το τριπλάσιο (π για την ακρίβεια) είναι 1250 κύματα περίπου.
Άρα αν έχομε δίκιο ο κύκλος ανόδου καθόδου θα συμπληρωθεί όταν συμπληρωθούν 1250 κύματα 1ου σταδίου συστολής.
Αν ο χρόνος που κυλά είναι ανάλογος των κυμάτων τότε αν κάνομε τον υπολογισμό:
διάρκεια ανόδου (1986-1999)x1250/398=37,5 χρόνια περίπου από τον Μάρτιο του 1986.
Προσθέτοντας αυτά τα χρόνια στο 1986 προκύπτει 2023,5. Αν υπολογίσομε την διάρκεια της ανόδου ως ακέραιο 1999-1986, τότε προκύπτει το 2027.
Θα μου πείτε "Δεν υπάρχει περίπτωση να τελειώσει νωρίτερα αυτός ο κύκλος και να αρχίσει το νέο ανοδικό κύμα;"
Υπάρχει και θα ήταν μία ευνοϊκή εξέλιξη για την Ελλάδα πέρα από κάθε φαντασία.
Θα σήμαινε, ότι το πεντάρι από το 1986 ως το 1999 είναι μέρος ενός τεραστίων διαστάσεων ανοδικού κύματος του οποίου έχομε δει τα (Ι) (ΙΙ), Ι, ΙΙ, ΙΙΙ κύματα, αλλά δεν το πιστεύω διότι το κύμα ΙV (αυτό που διανύομε) έχει μπει στην περιοχή του κύματος 2 σε μικρά στάδια συστολής, πράγμα που απαγορεύει η θεωρία.
Μία άλλη αντίρρηση θα ήταν: "Αποκλείεται η διόρθωση να είναι της ίδιας πολυπλοκότητας με το ανοδικό κύμα, οπότε θα τελειώσει νωρίτερα και όχι κατά δύο στάδια συστολής παραπάνω;"
Όχι. Αλλά κατά πρώτο λόγο δεν θα είχαμε πεντάρι από το 1986-99 και κατά δεύτερο σ'αυτή την περίπτωση για λόγους που θα εκθέσομε άλλοτε, έχει ξεπεράσει τα όρια 1,38, 1,61 1,78 ο αριθμός των κυμάτων της διόρθωσης τα κύματα της ανόδου. Συνήθως, όταν ενα διοθωτικό κύμα δεν είναι μία μεγάλη πρωτογενής διόρθωση, ο αριθμός των κυμάτων του συνόλου δεν είναι μεγαλύτερος της διαδρομής από την αρχή της κυματομορφής ως το τοπικό μέγιστο επί τους αριθμούς που εκθέσαμε.
Όταν ξεκίνησα αυτή την μελέτη δεν είχα υπ'όψη μου πόσοι αναλυτές συμφωνούν με την κρισιμότητα για τα διεθνή πράγματα της δεύτερης δεκαετίας του 2000.
Από οικονομολόγους και ιστορικούς ως-μη γελάσετε γιατί έχουν πετύχει αξιόλογα αποτελέσματα και περιλαμβάνουν στις τάξεις τους ονόματα όπως ο Welles Wilder (The Delta Phenomenon) http://www.ganntrader.org/WWdelta.pdf που επενόησε τον ταλαντωτή RSI-αναλυτές που συνδέουν τα οικονομικά φαινόμενα με τις κινήσεις των πλανητών, αναμένεται ότι το κρίσιμο σημείο για την παρούσα τάξη πραγμάτων έρχεται κάποια ώρα το 2017-18 και υπάρχει το ενδεχόμενο μεγάλης σύγκρουσης την δεύτερη δεκαετία του 2000 και ανακαίνιση του ιστορικού κύκλου με εξελίξεις που ούτε είναι δυνατόν να προβλεφθούν, ουτε να αποφευχθούν. Η κανονικότητα είναι εκπληκτική για τους τελευταίους 15 αιώνες περίπου, όπου παρατηρείται μία μεγάλη παγκόσμια σύγκρουση στο πρώτο τέταρτο κάθε αιώνα.
Η μοίρα μας επεφύλαξε να ζήσομε σε καιρούς ανατροπής της διεθνούς τάξης όπως την γνωρίζομε.
Ας ελπίσομε ότι θα περιοριστεί στο να κοιτάξομε την μαύρη κάννη του πιστολιού που προτείνουν οι "εταίροι" και "σύμμαχοι" και ότι η λάμψη μιας εκπυρσοκρότησης δεν θα είναι το τελευταίο πράγμα που θα δει η Ελλάδα μας ως έθνος και ο καθένας μας ξεχωριστά.
Για ρίξτε μια ματιά εδώ:
http://tnsfr.com/books/The%20Fourth%20Turning_%20An%20American%20Prophecy%20-%20Howe_%20Neil.pdf
Οι συγγραφείς λένε καταπληκτικά πράγματα. Στα τελευταία κεφάλαια διακρίνετε τις ομοιότητες με την δική μας κατάσταση;
Στο τέλος αυτής της επικίνδυνης διαδρομής όμως υπάρχει ένα εξαιρετικά αισόδοξο μήνυμα.
Τα παιδιά μας θα φάνε με χρυσά κουτάλια, καθώς μετά από αυτού του είδους τις διορθώσεις, το ανοδικό κύμα που ακολουθεί είναι ανάλογο της πολυποκότητας της διόρθωσης που προηγήθηκε σε μέγεθος, αλλά απλούστερο σε δομή.
Τα παιδιά μας θα φάνε με χρυσά κουτάλια, καθώς μετά από αυτού του είδους τις διορθώσεις, το ανοδικό κύμα που ακολουθεί είναι ανάλογο της πολυποκότητας της διόρθωσης που προηγήθηκε σε μέγεθος, αλλά απλούστερο σε δομή.
Εξαιρετική πραγματεία. Την καλησπέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχάριστη έκπληξη. Το σχόλιο προερχόμενο από έναν συμπολίτη με πολύ δυνατό μυαλό και ακόμη δυνατότερη πέννα είναι εξαιρετικά κολακευτικό.
Διαγραφή