Δευτέρα 1 Αυγούστου 2016

31 ΙΟΥΛΙΟΥ, 2016: ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΔ ΤΟΥ ΧΑΑ. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ.

1. ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ.

"To hell and back".
Αυτός ήταν ο τίτλος ενός πολεμικού έργου με τον Audie Murphy του 1955.
Διηγείται την ιστορία ενός νεαρού στρατιώτη από το Τέξας που μόνος του έσωσε τον λόχο του κάπου στην Γαλλία το 1945 και έγινε ο πιο παρασημοφορημένος στρατιώτης στην ιστορία των ΗΠΑ.  
Μου είχε κάνει εντύπωση όταν το πρωτοείδα γύρω στα τέλη της δεκαετίας του '50, αρχές της δεκαετίας του '60 με τον ελληνικό τίτλο "Γυρίζω απο την Κόλαση" και στα όνειρά μου ήθελα να του μοιάσω.

Η δική μου κόλαση δεν έχει τίποτε να κάνει με ηρωϊσμούς και παράσημα. 
Έχει να κάνει με το σφουγγάρι του πανδαμάτορος χρόνου και το σβύσιμο ζωών και ιστοριών σε μια και μόνο στιγμή, την Ελλάδα του σήμερα και το χάος που ανοίγεται κάτω από τα πόδια των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας. Χάος ψυχικό, σωματικό, κοινωνικό, οικονομικό.

Στις 14 Ιουλίου πήρα ένα επείγον τηλεφώνημα από την σύζυγό μου Αντιγόνη, ότι η μητέρα είναι άρρωστη. Πονούσε στην κοιλιά και η Αντιγόνη και η Βάσω, η κυρία που φρόντιζε την μητέρα στο σπίτι απ' όπου αρνείτο όλα αυτά τα χρόνια να μετακινηθεί, αντέδρασαν αστραπιαία. 
Η Αντιγόνη, ίδιας ηλικίας με μένα και πολύ πιο ακμαία, φρόντισε για την μεταφορά της στο νοσοκομείο της που είναι νοσοκομείο Παίδων, παρά τον φόρτο της δικής της δουλειάς και μέσα σε λίγες ώρες ξέραμε ότι επρόκειτο για διάτρηση του παχέος εντέρου και χρειαζόταν επειγόντως χειρουργείο, χάρις στην φροντίδα της και την φροντίδα των εκεί καλών συναδέλφων.

Βρήκα το τελευταίο εισιτήριο για την Αθήνα από το Ηράκλειο στην τελευταία πτήση της Aegean τα παράτησα όλα και έτρεξα. Έφτασα στο νοσοκομείο "Αμαλία Φλέμιγκ" τα μεσάνυχτα.
Η κυρία Δεδεμάδη Δ/ντρια της Χειρουργικής Κλινικής και οι συνεργάτες της είχαν ήδη χειρουργήσει την μητέρα, που κλείνει τα 91 στις 8 Αυγούστου και ω του θαύματος ήταν ζωντανή. 
Μας ενημέρωσε με χαμηλή, σίγουρη καλοσυνάτη φωνή η αναισθησιολόγος κα Γκάτζου, μία καταπληκτική συνάδελφος.
Αντίκρυσα   κάτωχρη, αγνωριστη την μητέρα να κοιμάται με το φάσμα του θανάτου να πλανάται πάνω από ένα συρρικνωμένο αποσκελετωμένο κορμάκι με σωλήνες και καθετήρες παντού, όπου μπορούσαν να μπουν.
Έπιασα το διπλανό κρεββάτι, χωρίς κλινοσκεπάσματα και μαξιλάρι και παρακολουθούσα την ανάσα της. Λαγοκοιμήθηκα τις πρώτες πρωϊνές ώρες. Είχαμε κερδίσει τον πρώτο γύρο.

Την άλλη μέρα ξύπνησε και ήταν ελαφρά αποπροσανατολισμένη. 
Μετά την ενημέρωση από τους ηρωϊκούς συναδέλφους που μόνον το φωτοστέφανο τους λείπει για να χαρακτηριστούν άγιοι και κρατούν το δημόσιο σύστημα υγείας βαρύτατα τραυματισμένο ακόμη όρθιο, πήγα σπίτι αλλά που ύπνος.  Τρεις έως τέσσερις νοσηλεύτριες, ψύχραιμες, αποτελεσματικές αλλά και αυστηρές φέρνουν βόλτα ολόκληρη την Κλινική και το βράδυ εφημερεύει μία.
Τιμή για το λειτούργημά τους.
 Όμως, κάποιος λειτουργός της δικαιοσύνης θα πρέπει να αναλάβει να εξετάσει την επάρκεια σε αριθμό των υγειονομικών στο δημόσιο σύστημα υγείας. Οι άνθρωποι αυτοί είναι ελάχιστοι για να φέρουν σε πέρας το γιγαντιαίο σε μέγεθος έργο που έχει πέσει πάνω τους. Αυτό το διαπιστώνει κανείς τις ημέρες της εφημερίας. Δεν υπερβάλλω αν πω ότι οι αριθμητικές σχέσεις έχουν κάτι από το έπος του '40 και όπως και εκείνοι, νικούν στο μέτωπο και προδίδονται στα μετόπισθεν.
Το μεγάλο αίσχος του κράτους είναι στην συντήρηση του νοσοκομείου, που θυμίζει κάτι από Χαλέπι, αν και το πευκόφυτο περιβάλλον προϊδεάζει ευχάριστα.

Άβαφτες, ξεφτισμένες επιφάνειες, υδραυλικά της τρομάρας στις τουαλέτες, κρεμασμένα καλώδια παντού.
Ευτυχώς το βοηθητικό προσωπικό το κρατά καθαρό.
Και βέβαια οι ελλείψεις σε υλικά, και υγειονομικά σε μικρότερο βαθμό, αλλά σε κλινοσκεπάσματα, μαξιλαροθήκες, κουβέρτες, πετσέτες.
Ιδιαίτερη μνεία χρειάζονται και οι κυρίες του κυλικείου του νοσοκομείου που ο ανθρωπισμός και η καλωσύνη τους δεν λέγεται. Έχουν αναλάβει την εξ ιδίων συντήρηση και του κου Νίκου, ενός άτυχου αξιοπρεπέστατου αστέγου ο οποίος έχει εγκατασταθεί, προσωρινά ελπίζω, στο ισόγειο σαλόνι του νοσοκομείου. Που βρίσκουν το απόθεμα ψυχής δεν γνωρίζω. Είναι ένα από τα μεγάλα μυστήρια αυτού του έθνους, που σε βγάζει από τα ρούχα σου με την αναρχία, τις παρανομίες και τις ατιμίες από την μια και από την άλλη σε θαμπώνει και σε σκλαβώνει με την αυθόρμητη βοήθεια, τον γλυκό λόγο, τον κερασμένο καφέ εκεί που δεν τον περιμένεις και το θυμόσοφο βλέμμα που λέει: "Υπομονή. Θα περάσει κι αυτό".  

Ούτε εγώ ούτε η Αντιγόνη μπορούσαμε να την φροντίσομε επί 24ωρου βάσεως,  ούτε το νοσοκομείο. Άρχισε το δώσε στο παραοικονομικό κύκλωμα των β' κατηγορίας "αποκλειστικών" αλλοδαπών Γεωργιανών κυριών και της Αλβανίδας που έως τώρα φρόντιζε την μητέρα τρεις φορές την εβδομάδα. Είναι ένας άλλος κόσμος. Ο κόσμος της παραοικοκονομίας με τους δικούς του ανθρώπους, ιεραρχία και κανόνες και αλλοίμονο σ' αυτόν που θα πάει να τον πειράξει.

Μετά από μία ταραχώδη νοσηλεία που δαπανήθηκαν όλα τα σωματικά και φυσικά αποθέματα της οικογένειας, για να αντιμετωπιστούν και ιατρικά προβλήματα, όπως αρρυθμίες και κυρίως ένα οργανικό ψυχοσύνδρομο αρκετά σοβαρό που καθιστούσε αδύνατη την επικοινωνία και εξαιρετικά δύσκολη την νοσηλεία, κατέστη προφανές, ότι η μητέρα δεν μπορεί να γυρίσει σπίτι και άρχισε το ψάξιμο για οίκο ευγηρείας. Βρήκαμε κάτι εξαιρετικό νομίζω, με ικανούς και αποτελεσματικούς επαγγελματίες και περιβάλλον που δεν έχει να ζηλέψει τίποτε από ένα καλό ξενοδοχείο. Αλλά εδώ συνειδητοποιώ ότι θα πρέπει να συμπληρώνω την σύνταξη της μητέρας για να έχει το περιβάλλον που της αξίζει και αυτό δεν είναι εύκολο λίγους μήνες πριν την αποστρατεία.

Η πιο τραυματική εμπειρία όμως ήταν το κλείσιμο του σπιτιού που μεγάλωσα στην Ν. Ελβετία.
Φωτογραφίες, μία κούπα, τα γυαλιά του πατέρα, τα βιβλία μου, ο αναπτήρας , η πρώτη συσκευή τηλεφώνου του σπιτιού, σκεύη και κουζινικά, ρούχα, φάρμακα, μυρωδιές, χρώματα, σημειώματα "λογαριασμός ΔΕΗ να πληρωθεί στις 5/6/68", εφημερίδες, τετράδια, σημειώσεις.

Όλα έχουν νόημα για εκείνον που κρατά το κλειδί και το κλειδί το έχω εγώ και κλείνω την πόρτα.
Κανείς εκτός από μένα δεν μπορεί να ανασυνθέσει και να διηγηθεί την ιστορία της οικογένειάς μας με τους θριάμβους και τις ήττες της τις καθημερινές γκρίνιες και τα τραύματα που κουβαλώ ακόμη μέσα μου, τις μικρές καθημερινές δολοφονίες. Ο Αριστοτέλης είχε άδικο.
Δεν είναι φύσει κοινωνικό ον ο άνθρωπος, αλλά από ανάγκη. 
Όλα αυτά έπεσαν στην μαύρη τρύπα του παρελθόντος με το γύρισμα  του κλειδιού στην εξώπορτα.
Και όμως, αν αυτοί που βεβαιώνουν πως το Σύμπαν είναι ένα ολόγραμμα έχουν δίκιο, τότε η πληροφορία του κάθε αντικειμένου, η γεωμετρία των ατόμων του δηλαδή, δεν χάνεται ακόμη και αν πέσει στην μαύρη τρύπα. Μένει η ανάμνηση από ένα χάδι, ένα χαμόγελο, ένα φιλί και η συγκίνηση που ένοιωσα όταν η μάνα μου, πρώϊμα, με κάθισε στα γόνατά της και μου έδειξε σε ένα τετράδιο με καρέ φύλλα την πρόσθεση και την αφαίρεση, όταν ήμουν ακόμη στο νηπιαγωγείο του "Παταριά" δυό δρόμους πιο πάνω από το σπίτι.

Τώρα είναι σε έναν όμορφο τόπο κοντά στην θάλασσα, έχει παρέα και κατά διαλείματα το μυαλό της είναι ξυράφι. Το σπίτι στην Νέα Ελβετία περιμένει τον καινούριο του ένοικο για να στεγάσει νέες ελπίδες και οι τοίχοι του να ακούσουν γέλια από παιδιά.

Τι θα γινόταν όμως η μάνα μου με την πετσοκομένη σύνταξη αν δεν είχε εμάς;
Ούτε θέλω να το σκέφτομαι.

2. ΤΙ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΔ ;

Η ανάλυση συστολής λέει ότι έχομε συμπληρώσει μεγάλης πολυπλοκότητας και επομένως και διάρκειας και μεγέθους κύματα C προς τα κάτω, και η τάση αν και βρισκόμαστε ακόμη σε περίοδο μακροχρόνιας διόρθωσης καθώς θα πρέπει να συμπληρωθούν διορθωτικά κύματα ακόμη μεγαλύτερης πολυπλοκότητας πριν ξαναμπούμε σε μακροχρόνια ανοδική τροχιά, προς το παρόν αναμένεται στην χειρότερη περίπτωση πλαγιοανοδική κίνηση μεταξύ του πυθμένα των 470 μον. περίπου και 720 μον. και στην καλύτερη μία ακόμη μεγαλύτερη άνοδος, προς το 38% της καθόδου από τις 1340 μον δηλαδή κάπου κοντά στις 900 μον. 



Οι ταλαντωτές αναδρομής, στα μεν ακρότατα, και σε πιο βραχυπρόθεσμο ορίζοντα μετά την βύθιση των προηγουμένων τριών μηνών δείχνουν προς τα πάνω, και στην συνολική σειρά, τα ημερήσια δηλαδή κλεισίματα, μετά την κάθοδο του brexit που εμφανίστηκε μετά τις δύο πρώτες ημέρες εξαιρετικά αδύναμη, δέιχνουν επίσης ανοδική διάθεση.
 

Προσέξτε την θετική απόκλιση του ταλαντωτή αναδρομής. 
Με πιθανότητα 80% είναι προγνωστικό σημείο περαιτέρω ανόδου.

Συνοψίζοντας. Αναμένω περαιτέρω άνοδο από τα παρόντα επίπεδα μεσοπρόθεσμα στο πλαίσιο ενός ανοδικού διορθωτικού κύματος το οποίο έχει ήδη αρχίσει.




8 σχόλια:

  1. Την καλημέρα μου και ελπίζω η μητερα σας να τα εκατοστήσει και να την έχετε δίπλα σας. Εχω ίδια προσωπικη εμπειρία από άλλο δημόσιο νοσοκομείο , μόνο που το προσωπικό ήταν αγενές και με ανοιχτή τη παλάμη συνέχεια για το φακελλάκι. Εκει καταντήσαμε και που είσαι ακόμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. με όλη μου την αγάπη τις θερμότερες ευχές μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλημέρα και καλό μήνα! Χαίρομαι που περάσατε επιτυχώς την δοκιμασία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το παρελθόν κύριε Παπαβασιλείου μπορεί να επιβιώσει μόνο μέσω ημών που τυγχάνει να το γνωρίζουμε. Και δυστυχώς για εμάς, ισχύει αυτό που ορθώς παραθέσατε: "Το νόημα βρίσκεται σε εκείνον που κατέχει το κλειδί".

    Δεκαετίες τώρα, πασχίζω να ανασυνθέσω την ιστορία, μέσα από αφηγήσεις, συγγράματα και αναμνήσεις ανθρώπων που όσο περνάει ο καιρός χάνονται από τα εγκόσμια. Είναι πολλές φορές οδυνηρό, ωστόσο κάποιος έπρεπε να το κάνει στην οικογένεια μας.

    Και ελπίζω και εύχομαι εκείνοι στους οποίους θα κληροδοτήσω αυτήν την κληρονομιά να είναι εξίσου συνεπείς σαν εμένα και εσάς ενδεχομένως.

    Χους εσμέν και ζούμε μέσα από τις αναμνήσεις όσων μας γνώρισαν. Ευτυχείτε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λόγος άξιος να μείνει.

    Το να μαζεύεις στιγμές και να τις κάνεις ιστορίες είναι λυτρωτικό. Το ζω με τους γονείς μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλο κουράγιο και δυναμη για όλους οσους σας χρειαζονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλημέρα κ. Στάθη και περαστικά στην μητέρα σας.
    Στη ζωή δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε που, πως και από ποιόν γεννηθήκαμε.
    Καλές διακοπές εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κουράγιο κε Παπαβασιλείου και περαστικά στην μητέρα σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή