ΟΙ ΝΕΟΙ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ

Η σημερινή ανάρτηση είναι αφιερωμένη στους νέους μας, στο πραγματικό κεφάλαιο αυτής της χώρας. Aυτού του έθνους. Προκαταλαμβάνοντας ενστάσεις αρμοδιότητας για το σημερινό τεμάχιο οφείλω να πω ότι μπαινοβγαίνω σε αίθουσες διδασκαλίας, ως μαθητής μεν από τα επτά μου χρόνια, ως δάσκαλος δε από τα δεκαεννέα. Πρώτα δίδαξα αγγλικά στην Χαραυγή και την Καισαριανή κατόπιν τους συμφοιτητές μου ιστολογία και μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο και κατόπιν συναδέλφους, νεώτερους επό μένα ως ειδικευόμενος, και τέλος ως πανεπιστημιακός δάσκαλος από προπτυχιακούς φοιτητές, ως υποψήφιους διδάκτορες. Άρα υποθέτω πως κάτι ξέρω γύρω από την εκπαίδευση, την παιδεία, και κυρίως, την ψυχολογία των νέων μας των οποίων υπήρξα ταυτόχρονα και δάσκαλος και μαθητής.

 Θα προσδώσω προσωπικό χαρακτήρα στην σημερινή ανάρτηση, καθώς η σχέση μου με τον καθένα από τους μαθητές μου ήταν προσωπική και πολύτιμη, κάτι σαν ένα ακριβό κόσμημα που έκρυβα και κρύβω στον κόρφο μου μην μου το κλέψει κανείς, απευθυνόμενος στην  Μαρία, αν και η Μαρία δεν υπήρξε ποτέ μαθήτριά μου, αλλά έχει όλα τα ουσιαστικά  και τυπικά χαρακτηριστικά νυν και πρώην μαθητριών και μαθητών μου.

Ξέρει αυτή ποιά είναι. 

Συγχαρητήρια λοιπόν Μαρία μου, για την επιτυχία σου στο πανεπιστήμιο, στον ιδιαίτερα σπουδαίο και θελκτικό κλάδο της Βιολογίας που έχει ως αντικείμενο την μελέτη της ζωής στο σύνολό της, από το άλφα ως το ωμέγα. Θα έλεγε κανείς ότι αν τα μαθηματικά είναι η επιστήμη που προσπαθεί να μπει στο μυαλό του Θεού, η Βιολογία είναι αυτή που θέλει να μπει στην καρδιά του, καθώς η ζωή με την ποικιλλία των μορφών, την έκρηξη των χρωμάτων και των ήχων, δεν έχει να κάνει μόνο με αριθμούς και νόμους κίνησης, αλλά και με αισθήματα, όπως η αγάπη και το μίσος, το θάρρος και ο φόβος, η ανδρεία και η δειλία, η φιλαλληλία και η μισανθρωπία  καθώς και με πολύ βαθύτερες καταστάσεις όπως η συνείδηση, η νόηση και το ασυνείδητο. Κατά κάποιο τρόπο είναι ο καθρέφτης στον οποίο κοιτάχτηκε ο Θεός, μόνο που σε αντίθεση με τα ψεύτικα είδωλα του καθρέφτη, εδώ δημιουργήθηκε μία ανακλώσα πραγματικότητα γεμάτη μυστήρια και αντιθέσεις και με το κολοσσιαίο φράγμα του θανάτου από πάνω της.

 Συγχαρητήρια και σε όλους τους νέους που πέτυχαν στις εισαγωγικές εξετάσεις για τις Ανώτερες και Ανώτατες Σχολές αν και μερικοί πέρασαν κάτω από τον πήχυ με βαθμολογία κάτω από την βάση, πράγμα που δείχνει την κατάντια της Ελληνικής Παιδείας.
Όμως αυτό δεν είναι πρόβλημα των επιτυχόντων αλλά τους κράτους.
Εσείς είσαστε ο πραγματικός πλούτος της χώρας.
Είναι η τελευταία φορά που βρεθήκατε σε μία δίκαιη κούρσα οι περισσότεροι, αν και άλλοι ξεκινήσατε καλύτερα προετοιμασμένοι από κάποιους άλλους λιγότερο προνομιούχους.
Στους επιτυχόντες λιγότερο προνομιούχους, αξίζουν διπλά συγχαρητήρια.
Όμως είναι, επαναλαμβάνω, η τελευταία φορά που μέτρησαν αποκλειστικά οι προσωπικές αρετές και ικανότητες του καθενός/καθεμιάς σας εξαιρουμένων ατυχών καταστάσεων όπως λ.χ. ασθένεια κατά την διάρκεια των εξετάσεων.
Στις επόμενες διαδρομές της ζωής τα πράγματα δεν θα είναι έτσι, όπου και να βρεθείτε πλην απροσώπων εξετάσεων, όπως λ.χ. οι γραπτές εξετάσεις κατά την διάρκεια της σταδιοδρομίας σας.
Άλλες παράμετροι και ιδιότητες θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην κοινωνική σας εξέλιξη, όπως η καταγωγή, η οικονομική δύναμη, οι κοινωνικές διασυνδέσεις, τουλάχιστον στην χώρα μας. 

Άλλοι και άλλες πετύχατε εκεί που θέλετε η νομίζετε ότι θέλετε και άλλοι όχι.
 Εδώ θα πρέπει να αναφερθούμε σε έναν κίνδυνο που απορρέει από την ευαισθησία της νεανικής ψυχής. Ο κίνδυνος αυτός είναι να δυσφορήσεις Μαρία μου διότι δεν πέτυχες εκεί που είχες βάλει στόχο να πετύχεις.
Μέγα λάθος.
Είναι κατανοητό, ότι η διαδρομή με άριστα στο σχολείο, οι αλλεπάλληλες νίκες χωρίς καμία ως τώρα ήττα, η αγάπη προς το αντικείμενο που ονειρεύεται κανείς που είναι τόσο δυνατή όσο και ο πρώτος έρωτας που δεν ξεχνιέται ποτέ, η βαθειά εκτίμηση στον κόπο της οικογένειας για την προετοιμασία φαίνονται να πήγαν χαμένα χωρίς την επιτυχία στόχου που φαίνεται να είναι μοναδικός και παγιδεύει σε μία λογική "όλα η τίποτε", και άρα εφ'όσον δεν επετεύχθη το "όλα", δεν επετεύχθη "τίποτε".
Το σύστημα της παιδείας ανάμεσα στα άλλα του ελαττώματα δεν εκπαιδεύει στην αντιμετώπιση καταστάσεων όπως αυτή.
Πρώτα-πρώτα, κανείς δεν σου δίδαξε τι είναι και πως διεξάγεται ένας πόλεμος στην ζωή.
Κακά τα ψέματα. Πρόκειται για πόλεμο και πρέπει να γνωρίσεις την τέχνη του.
Αυτό δεν σημαίνει απεμπόλιση αρχών και ιδανικών. Θυμίζω τον αυστηρό κώδικα bushido των φοβερών και τρομερών σαμουράϊ, που μεταξύ άλλων στις αρετές του περιλαμβάνει έννοιες όπως η ευσπλαχνία το έλεος και το θάρρος.
Σημαίνει όμως την διοργάνωση ενός αγώνα, από την επιμελητεία ως την εκπαίδευση των επίλεκτων μονάδων.
Έμαθες στην ιστορία, πρόσωπα τόπους και ημερομηνίες. Όμως κανείς δεν σου εξήγησε ότι σε κάθε κατάστρωση σχεδίου μάχης υπάρχει πάντοτε εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση που δεν επιτευχθεί με την πρώτη ο αντικειμενικός σκοπός, σημείο υποχώρησης και ανασυγκρότησης δυνάμεων και οδοί διαφυγής.
Οι άριστοι από σας είναι εξαιρετικά ευαίσθητοι στις μικρές ήττες και δεν βλέπουν και δεν εκμεταλλεύονται το στρατηγικό πλεονέκτημα που τους έχει εξασφαλίσει μία μεγάλη νίκη.
Θα είχε πολύ μεγάλη σημασία η συμμετοχή σε αθλητικούς αγώνες για να καταλάβεις δύο πράγματα.
Πρώτον, ότι  όσο καλός και να είναι κανείς, πάντα υπάρχει κάποιος καλύτερος τον οποίο πρέπει να προσπαθήσεις πολύ περισσότερο από όσο νόμιζες να τον φθάσεις.
Δεύτερον, δεν είναι τόσο καλός που να μην μπορείς να τον φθάσεις με ελάχιστες εξαιρέσεις.
Η συμμετοχή σε αθλητικούς αγώνες δεν εκπαιδεύει τόσο στην απόλαυση της νίκης, όσο στην αντιμετώπιση της ήττας, την ανασυγκρότηση των δυνάμεων, την ανάπτυξη υγιούς αυτοπεποίθησης, την αντοχή στις δυσκολίες και την ατσάλωση της ψυχής στην συνέχιση του αγώνα.
Στην σχολή αξιωματικών των πεζοναυτών στην Αμερική, οι υποψήφιοι τίθενται μπροστά σε μία κατάσταση που είναι βέβαιο ότι θα ηττηθούν. Αυτό το οποίο αξιολογείται είναι οι λύσεις που επινοούν εκ των ενόντων, η διατήρηση της πειθαρχίας της ομάδας που διοικούν και η μάχη μέχρις εσχάτων. Η λογική είναι ότι αν μπορούν να τα βγάλουν όσο το δυνατόν καλύτερα σε μία βέβαιη ήττα, η νίκη σε ευκολότερες καταστάσεις θα έρθει πολύ πιο εύκολα.
Όταν πήγα στην Αμερική, μου έκανε εντύπωση η σωματική ρώμη όλων ανεξαιρέτως των αμερικανών συναδέλφων, όπως και το γεγονός ότι ήξερα περισσότερα πράγματα σε πολύ περισσότερα αντικείμενα από εκείνους από άποψη γενικης μόρφωσης.
Όταν τους ρώτησα μου είπαν, ότι στο γυμνάσιο η γυμναστική και τα ανταγωνιστικά αθλήματα δεν ήταν τρεις φορές την εβδομάδα από μία ώρα, συνήθως την τελευταία, όπως ήταν στην οδό Κωλέτη που πήγα στο γυμνάσιο, αλλά 7-8 και περιελάμβανε μονόζυγο, αναρρίχηση σε σχοινί, και ελληνορωμαϊκή πάλη για τα αγόρια και αντίστοιχα αθλήματα για τα κορίτσια.
Όταν τους ρώτησα γιατί δεν μάθαιναν κατά που πέφτει η βάση του Ράμστάϊν που έχουν συγγενείς στρατιωτικούς, η το Ιντσιρλίκ και το δικό μας το "Ελληνικό", μου απάντησαν πως δεν ήταν πρακτικό, δεν τους αφορούσε (δεν είναι αλήθεια) και αυτά θα μπορούσαν να τα βρουν ό,τι ώρα ήθελαν γιατί από το Γυμνάσιο διδάσκονταν πως να βρίσκουν και να διαχειρίζονται πληροφορίες όταν θα τις χρειάζονταν. Αποκτούσαν τις γνώσεις αυτές όταν επρόκειτο να προετοιμαστούν για το Κολλέγιο.
Η σωματική αγωγή λοιπόν, δεν ήταν ώρα διασκέδασης και "χαβαλέ", αλλά σοβαρής εργασίας, όπου οι πιο αδύνατοι σωματικά εβοηθούντο για να συμπληρώσουν τα κριτήρια (αβοήθητη αναρρίχηση σε σχοινί λ.χ. και τρεις νίκες στην ελληνορωμαϊκή τον χρόνο) , εξυπηρετώντας ακριβώς τον εκπαιδευτικό σκοπό για τον οποίο μίλησα πιο πάνω όπου παράλληλα με την ανάπτυξη της σωματικής ικανότητας δυναμώνει και η ψυχή τους.
Σε μας αν δεν ήταν οι γονείς με  το μεράκι, την οικογενειακή παράδοση και την αντίληψη για την αναγκαιότητα της εκπαίδευσης στην άμιλλα να σας τρέχουν σε αθλητικούς συλλόγους και σχολές αυτοάμυνας δεν θα μαθαίνατε τίποτε απ'αυτά στο σχολείο, διότι η Γυμναστική είναι "δευτερεύον μάθημα", παρά την προειδοποίηση του νεαρού Επαμεινώνδα, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος, ότι "γυμναζόμαστε ως προετοιμασία για την φιλοσοφία". Όποιος νομίζει ότι η διανοητική εργασία δεν είναι πόλεμος με το άγνωστο και επομένως δεν χρειάζεται και σωματική προετοιμασία και για την νίκη και για την ήττα νομίζω ότι κάνει μεγάλο λάθος. Η εικόνα του ευφυούς εφήβου με τα χοντρά γυαλιά που όλη μέρα έχει χωμένη την μούρη του σε έναν υπολογιστή (βιβλία παλαιότερα) ως προτύπου του πνευματικά επιτυχημένου είναι τελείως παραπλανητική.
Με λίγες εξαιρέσεις μου κάνει εντύπωση η μαλθακότητα και ευθραυστότητα της πλειονότητας των νέων που βλέπω στο πανεπιστήμιο και ιδιαίτερα των αγοριών. Αυτό οφείλεται σε έναν υπερπροστατευτισμό που δεν είναι καθόλου υγιής μία εκδήλωση του οποίου είναι το φαινόμενο του υποβιβασμού μιας στρατηγικής επιτυχίας όπως η δική σου.
Προς Θεού, δεν λέω ότι αυτό συμβαίνει με σένα γιατί ξέρω πολύ καλά τον πατέρα σου, αλλά συμβαίνει σε άλλες οικογένειες και ιδιαίτερα στα αγόρια.
Βέβαια, ακόμη χειρότερα είναι τα πράγματα από άποψη ψυχολογίας, στους νέους και τις νέες που συμμετείχαν στις εξετάσεις και δεν πέτυχαν πουθενά.
Στην περίπτωση αυτή, έχει να κάνει κανείς με μία στρατηγικής φύσεως αποτυχία.
Είναι όμως αποτυχία στ'αλήθεια, η μία αλλαγή σιδηροτροχιάς όπως συμβαίνει στα τραίνα;
Θα ήταν αποτυχία αν οι υποψήφιοι που δεν πέρασαν στις εξετάσεις δεν είχαν καμία ευκαιρία στην ζωή τους να συμμετάσχουν στην Ανωτέρα και Ανωτάτη Παιδεία.
Όμως δεν είναι έτσι.
Η μέση διαδρομή για όσες και όσους πέτυχαν, είναι ότι η οικογένειά τους θα εξακολουθήσει να τους στηρίζει για όσα χρόνια σπουδάζουν με λίγες εξαιρέσεις τρεις εκ των οποίων αξίζει να αναφέρω.
Η μία είναι ένας φοιτητής μου, ο οποίος βρίσκεται πια κοντά στην αποφοίτηση και ο οποίος παράλληλα με τις σπουδές του συμμετέχει με βαρειά σωματική εργασία, κουβαλώντας σακιά με εμπορεύματα στο κατάστημα της οικογένειας, ενώ επί πλέον είναι ένας θαυμάσιος κατασκευαστής μουσικών οργάνων και ιδιαίτερα λαγούτων και λυρών. Επί πλέον εξετάζεται προφορικά γιατί έχει και μέτριας βαρύτητας δυσλεξία !!
Το καλύτερο και ευρύτερα μορφωμένο κεφάλι που ξέρω, ιδιαίτερα στα μαθηματικά και την φιλοσοφία,, κουβαλούσε σακιά και καφάσια στου "Ρέντη" το πρωϊ και είχε στην κωλότσεπη κάποια φωτοτυπημένη φυλλάδα με τα αγαπημένα του μαθηματικά. Έγινε Γεωγράφος, είναι αυθεντία στα γεωπολιτικά, εξαίρετος θεωρητικός στην τεχνική ανάλυση και εξακολουθεί, δυστυχώς, να έχει δυσκολίες να ζήσει την οικογένειά του.Παρά ταύτα συμμετέχει με προσωπική εργασία πέρα από το μεροκάματο σε εθελοντική οργάνωση, θεωρώντας ότι υπάρχουν άλλοι σε χειρότερη κατάσταση απ'αυτόν. Τέτοια ψυχή. Τέτοιο ηθικό ανάστημα.
Συνεργαζόμαστε στην έρευνα για την τεχνική ανάλυση.
Η τρίτη είναι ένα λεβεντόπαιδο από τα Ζωνιανά, του οποίου είμαι και επιβλέπων σπουδών, ο οποίος παράλληλα με τις σπουδές είναι επαγγελματίας παραδοσιακός μουσικός εδώ στην Κρήτη.

Η δημιουργία οικογένειας αναβάλλεται κατά την διάρκεια των σπουδών, και όποιος η όποια νομίζει ότι η δημιουργία οικογένειας δεν είναι δα και σπουδαίο πράγμα μπροστά στην καριέρα και την  "επιτυχία" είναι μακρυά ξημερωμένος.
Αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση πρώην φοιτητρίας μου η οποία όχι μόνον παντρεύτηκε τον καλό της κατά την διαρκεια των σπουδών της αλλά έκανε τρία παιδιά. Το τραγικό ήταν η αντιμετώπιση από τις συμφοιτήτρίες της που την κουτσομπόλευαν συνεχώς και ήρθε σε μία στιγμή υπέρβασης των αντοχών της να μου παραπονεθεί με δάκρυα απόγνωσης στα μάτια και έπρεπε να βάλω τις φωνές για να μπουν τα πράγματα στην θέση τους κατά την διάρκεια διάλεξης στην Ενδοκρινολογία.
Σήμερα είναι επιτυχημένη γιατρός στο Ηράκλειο και ακούω ότι λόγω εμπειρίας που απεκόμισε  δίνοντας τον αγώνα που έδωσε, είναι η "σοφή γυναίκα" της συνοικίας της που όλοι τρέχουν να τους λύσει όχι μόνον προβλήματα υγείας αλλά και ζωής.
Αυτοί που δεν πέρασαν, είτε θα μπουν στον σκληρό κόσμο της εργασίας, είτε θα σπουδάσουν κάτι άλλο το οποίο δεν εντάσσεται στις κλασσικές σπουδές ανωτάτου επιπέδου και μάλιστα κάτω από συνθήκες εξαιρετικά δυσμενείς.
Όμως πέρα από τις συνθήκες είναι και ζήτημα θέλησης και έρωτα με το αντικείμενο που θέλει να σπουδάσει κανείς.
Εξαιρώντας ορισμένες επιστήμες όπως η Ιατρική απ'αυτό τον κανόνα, όπου επαγγελματική και επιστημονική εκπαίδευση συμπίπτουν, για άλλα αντικείμενα είναι δυνατή η επιστροφή και μάλιστα με εξαιρετική επιτυχία.
Παράδειγμα η Γωγώ, στην διδακτορική διατριβή της οποίας συμμετείχα.
Για την Γωγώ, έμαθα από τον Μιχάλη τον Γεωγράφο που λέγαμε πιο πάνω.
Η Γωγώ λοιπόν μετά την αποφοίτητήση της, δεν έκανε αυτό που ήθελε ως πρώτη επιλογή αλλά σπούδασε Νοσηλευτική. Έγινε προϊσταμένη Χειρουργείου παρακαλώ, μία εξαιρετικά υπεύθυνη θέση, παντρεύτηκε, έκανε παιδιά και μετά τι έκανε;
Ενεγράφη σε ένα από τα πάμπολλα πλέον προγράμματα σπουδών εξ αποστάσεως και πήρε το πτυχίο της στα μαθηματικά από ένα Αγγλικό Πανεπιστήμιο το όνομα του οποίου μου διαφεύγει αυτή την στιγμή.
Δεν σταμάτησε εκεί, αλλά συνέχισε σε μεταπτυχιακό επίπεδο τις σπουδές της υπό την καθοδήγηση του παγκοσμίου φήμης Καθηγητή της Οφθαλμολογίας κου Παλλήκαρη στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και ανεκάλυψε ότι ορισμένες έως τώρα βασικές αρχές της Επιδημιολογίας με επιπτώσεις στην οργάνωση των συστημάτων υγείας θα πρέπει να αναδιατυπωθούν θεμελιωμένες σε διαφορετικού είδους μαθηματικές αρχές απ'ότι χρησιμοποιούσαμε ως τώρα. Μάλιστα. Η Γωγώ.
Ένα άλλο παράδειγμα είναι η κόρη του αρχιαμπελουργού των Αρχανών, του αδελφικού μου φίλου Κωστή, η οποία μετά από πολυετή θητεία σε δημόσια υπηρεσία, αποφάσισε να ενταχθεί στο πρόγραμμα σπουδών του ανοιχτού Πανεπιστημίου στην Κρήτη στο αντικείμενο της Ευρωπαϊκής Ιστορίας και Πολιτισμού, με αξιοσημείωτες επιδόσεις. Ο γιός της είναι, μετά από θητεία στο εμπορικό ναυτικό,  αξιωματικός της Αεροπορίας Στρατού στην Ελευσίνα. Όλα αυτά μετά από ένα μάλλον τραυματικό διαζύγιο. 
Απέτυχε λοιπόν η Γωγώ και η Μαρία; Δεν νομίζω.
Θα αντάλλασσαν τους γιούς και τις κόρες τους με ένα πτυχίο;
Τις ρώτησα και τις δύο. Γέλασαν, με κοίταξαν με την βαθειά σοφία της ζωής που έχουν αποκομίσει και απάντησαν και οι δύο: "Δεν σοβαρολογείς γιατρέ. Έτσι δεν είναι;", και μετά γέλασαν δυνατά.
Αισθάνθηκα ηλίθιος που τις ρώτησα.
Αποτυγχάνουν οι καφενόβιοι και μονίμως διαμαρτυρόμενοι, που δεν προσπαθούν να βρουν λύσεις.
Είναι εύκολο; Όχι.
Δεν είναι όμως αδύνατον. Εκεί έξω παρά τον ζόφο και την κατήφεια, υπάρχουν υγιείς δυνάμεις.
Σιωπηλές και ταπεινές. Δεν τις δείχνει η τηλεόραση και δεν είναι γνωστές πέρα από την επίδρασή τους στον περίγυρό τους. Υπάρχουν όμως.
Αυτές οι δυνάμεις, αυτές οι γυναίκες και οι άνδρες θα είναι σύμμαχοι σε όποιον αρνηθεί να υιοθετήσει μία μοιρολατρική στάση απέναντι στην ζωή και αν ήταν στο χέρι μου θα δημιουργούσα ένα σχολείο όπου αυτοί οι συνάνθρωποί μας θα δίδασκαν, πως τα κατάφεραν και θα απαιτούσα να γίνουν καθοδηγητές/τριες άλλων.
Δεν μπορώ να μην  αναφερθώ και σε τρεις περιπτώσεις συνανθρώπων μας, πρώην φοιτητριών και ενός φοιτητή μου που ξεπέρασαν τα όρια της έννοιας της επιτυχίας πριν κλείσω την συζήτησή μας Μαρία μου.
Η μία είναι η Σοφία, που πάσχει από κώφωση.
https://www.youtube.com/watch?v=sevDcmzcdng
Όχι μόνον έγινε μία επιτυχημένη συνάδελφος, αλλά τώρα είναι και υπέρμαχος των συνανθρώπων μας, όπως και εγώ υπήρξα σε μία δύσκολη στιγμή για εκείνη, με προβλήματα στην ακοή τους.
Παρόμοια προβλήματα είχε πρώην φοιτητής μου ο οποίος σήμερα είναι εξαιρετικός Παθολογοανατόμος.
Η τελευταία είναι μία επίσης πρώην φοιτήτριά μου, την οποία επί έξι χρόνια έφερνε ο πατέρας της στις διαλέξεις στο ειδικά διαμορφωμένο αυτοκίνητο η οποία πάσχει από τετραπληγία (παράλυση από τον λαιμό και κάτω με λίγη κινητικότητα στα χέρια) και η οποία σήμερα ασχολείται με εργαστηριακή ειδικότητα, την παρελάμβανε μία φίλη της με κυριολεκτικά αγγελική ψυχή και φυσιογνωμία στο αναπηρικό καροτσάκι και δεν έλειψαν ποτέ από το μάθημά μου.
Αυτή η φοιτήτρια ήταν η αιτία που ο τότε Πρόεδρος της Σχολής ο Καθηγητής κος Δελίδης, κατάφερε να αποσπάσει χρήματα από τους καρεκλοκένταυρους της εποχής εκείνης για να κατασκευάσει ράμπες για ΑΜΕΑ στην Ιατρική.
Ήθελά να σου στείλω λίγα λουλούδια για την επιτυχία σου Μαρία μου, αλλά απετράπην από τον μετριόφρονα και πολύτιμο φίλο μου.
Όμως τιμώντας εσένα και όλους όσους ανέφερα στην σημερινή μας συζήτηση, αναρτώ κάτι  ως πενιχρό υποκατάστατο.
Θαρσεῖν χρεῖ Μαρία καὶ να δεις που το Σύμπαν θα συνωμοτίσει για να κάνεις αυτό που θέλεις αν το θέλεις στ'αλήθεια όπως λέει και ο Πάολο Κοέλιο.
Ἔρρωσο.