Διατὶ Ζάλευκος ὁ Λοκρός;

:

Κατὰ τὴν ταπεινὴν μου ἄποψιν τὸ θεμελιῶδες πρόβλημα τὸ  ὁποῖον ταλανίζει τὴν χώραν εἶναι πρόβλημα ἤθους μὲ κυρίαν ἔκφρασιν εἰς τὴν ἔννοιαν καὶ τὴν λειτουργίαν τῆς δικαιοσύνης , καθὼς:

1. Εἶναι γενικευμένη ἡ πεποίθησις, βασιζομένη ἐπὶ τῆς πραγματικότητος, ἐλλείψεως ἀποδόσεως δικαιοσύνης εἰς  κοινωνικὸν, πολιτικὸν, οἰκονομικὸν καὶ ἀκόμη καὶ ἀτομικὸν ἐπίπεδον. Τοῦτο, παρὰ τὴν ὑπάρχουσαν πληθώραν νόμων, προεδρικῶν διαταγμάτων, καὶ λοιπῶν νομικῆς φύσεως γραπτῶν κειμένων ἀποσκοπούντων εἰς τὴν ἀπόδοσιν δικαιοσύνης.

και

2. Ἀπουσία καταλογισμοῦ εὐθυνῶν καὶ ἀτιμωρησία ἐπὶ διαπράξεως προφανέστατα παρανόμων πράξεων, ἐξικνουμένων ἀπὸ τὴν σωρείαν οἰκονομικῶν και πολιτικῶν ἐγκλημάτων τὰ ὁποῖα ἔφθασαν τὴν πατρίδα εἰς τὰ ἔσχατα στάδια ἀνυποληψίας,  διασυρμοῦ, χρεωκοπίας, αὐξήσεως τῆς ἐγκληματικότητος, καὶ ἐν τέλει ἀπωλείας αὐτῆς ταύτης τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας, ἔως τὸ καθημερινὸν φαινόμενον τῆς παραβιάσεως μὲ ἄνεσιν καὶ ἄνευ οὐδενὸς ἐνδοιασμοῦ, τῶν σημάτων κυκλοφορίας καὶ τὼν ὁρίων ταχύτητος, μὲ κόστος ζωάς καὶ ὑγείαν εἰς ἕνα ἀριθμητικῶς ἤδη φθῖνον ἔθνος. Ἀφήνω κατὰ μέρος τὸ ἄνομον καὶ ἀκανόνιστον τῆς ἰδιωτικῆς ζωῆς τῶν περισσοτέρων Ἑλλήνων τῶν ὁποίων ἔχω ἰδίαν ἀντίληψιν λόγῳ ἐπαγγέλματος, καθὼς καὶ τὸ χάος τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας, λόγῳ τῶν παρανόμων ἀλλοδαπῶν. 

Ποῖος θὰ ἐτόλμα νὰ εἰσπράξῃ παρανόμους προμηθείας διὰ τὴν ἀγορὰν ὑποβρυχίων, νὰ ἀγοράσῃ σύνθετα ἐπενδυτικὰ προϊόντα ἀμφιβόλου ποιότητος μὲ τὰ χρήματα τῶν ἠσφαλισμένων εἰς τὰ δημόσια ταμεῖα χάριν εἰσπράξεως προμηθειῶν, νὰ  δὼσῃ δημόσια ἔργα, προώρους συντάξεις καὶ ἀργομισθίας εἰς ἡμετέρους, νὰ ὑπερχρεώσῃ δημόσια νοσοκομεῖα, νὰ διανείμῃ νοθευμένα καύσιμα, ἀλλὰ καὶ νὰ παραβιάσῃ ἐρυθρόν σηματοδότην μὲ μοτοποδήλατον ἄνευ ἀριθμοῦ κυκλοφορίας καὶ φώτων πορείας εἰς ἀθλίαν κατάστασιν συντηρήσεως διὰ νὰ μοιράσῃ  εἰς τὰς δυσλειτουργούσας ἑλληνικὰς οἰκογενείας, ἕτοιμον, μαζικῶς παραχθὲν γεῦμα ἤ δεῖπνον κατὰ κανόνα ἀνθυγειινόν, ἄν ἐλειτούργη ἡ ἐπιτήρησις, ἡ ἐγρήγορσις καὶ ἡ καταγγελία αὐτῶν τῶν πράξεων ἐκ μέρους τῶν ἰδίων τῶν πολιτῶν καὶ αἱ πράξεις αὐταὶ ἐκρίνοντο εἰς τὰ δικαστήρια, ἐγκαίρως καὶ λυσιτελῶς;

Ἐπιθυμῶν νὰ ὑπογραμμίσω τὴν τεραστίαν καὶ πρωταρχικὴν σημασίαν τῆς δικαιοσύνης διὰ τὴν ὁμαλὴν λειτουργίαν τοῦ κράτους καὶ τὴν έπιβίωσιν τοῦ ἔθνους, τόσον ὡς ἐπί τοῦ παρόντος δυσπραγούσης ὅσον καὶ ὡς μελλοντικοῦ τιμίου θεμελίου λίθου τῆς Νέας Ἑλλάδος, ὡνόμασα τὸ ἱστολόγιον "Ζάλευκος ὁ Λοκρός", πρὸς τιμὴν τοῦ ἐξ Ἐπιζεφυρίων Λοκρῶν νομοθέτου τῆς Μεγάλης Ἑλλάδος ὁ ὁποῖος ἔζησεν περὶ τὸ 660 π.Χ.
Ὁ Ζάλευκος  ὄχι μόνον ένομοθέτησεν σοφὰ, ἀλλὰ καὶ διὰ τοῦ ἰδίου παραδείγματος τοῦ βίου του ἐδίδαξεν τὴν σημασίαν τῆς προσηλώσεως εἰς τὴν ἐφαρμογὴν τῶν  νόμων χάριν τῆς εὐημερίας τῆς πατρίδος ἀνεξαρτήτως προσωπικῶν συνεπειῶν, ὅπως καὶ ὁ ἐκ τῆς γείτονος πόλεως τῶν Θουρίων ἐξ ἴσου σοφὸς νομοθέτης Χαρώνδας.

Δὲν εἶναι οἱ μόνοι σοφοὶ νομοθέται τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.

Tὸ πάνθεον συμπληροῦται ἀπὸ προσωπικότητας ὅπως ὁ Δημώναξ, ὁ Διοκλῆς, ὁ Σόλων, ὁ Λυκοῦργος, ὁ μυθικὸς Αἰγίμιος προπάτωρ τῶν Δωριέων, ὁ Φιλόλαος, κ.α.

Παρατίθενται ὅσα ἐκ τῶν πρωτοτύπων κειμένων ἐδυνήθην νὰ ἐξεύρω ἀνηρτημένα εἰς τὸ διαδίκτυον  περὶ Ζαλεύκου.

Πηγαὶ διὰ τὸν Ζάλευκον εἶναι τὰ παραδιδόμενα ὑπὸ Διοδώρου τοῦ Σικελιώτου, τοῦ Στοβαίου, τοῦ Κικέρωνος, τοῦ Ἀριστοτέλους, τοῦ Τιμαίου  ὁ ὁποῖος ἀμφισβητεῖ τὴν ὕπαρξίν του , καὶ ἀντίλογος τοῦ Πολυβίου ὁ ὁποῖος τὴν βεβαιωνει, καὶ το βυζαντιακὸν λεξικὸν "Σουΐδας" περιέχει ἐπίσης στοιχεῖα συμφώνως πρὸς τὰ ὁποῖα ὁ Ζάλευκος κατάγεται ἀπὸ τοὺς γειτονικοὺς Θουρίους, "ἀστυγείτονας", ὅπως γράφει ὁ Διόδωρος, ἀλλὰ τοῦτο δὲν εἶναι ἀληθὲς καὶ πρόκειται περὶ συγχύσεως πρὸς τὴν καταγωγὴν τοῦ Χαρώνδα. Ἀναχρονισμὸς ἐπίσης εἶναι καὶ τὸ ὅτι ὑπῆρξεν μαθητὴς τοῦ Πυθαγόρου, ἄν καὶ ὅσον ἀφορᾶ τὰς πολιτικὰς των πεποιθήσεις συμφωνοῦν.
Ἀπὸ τὰς νεοτέρας μελέτας ἡ μελέτη τοῦ Gagarin.

http://library.nu/search?q=Early%20Greek%20Law

 μοῦ φαίνεται ἡ πληρεστέρα. 

Ὁ "Σουΐδας" διαφέρει ἐπίσης κατὰ τὴν περιγραφήν τῆς καταγωγῆς καὶ τῆς μορφώσεως τοῦ Ζαλεύκου, ἀπὸ τὸν Διόδωρον καθὼς ἀναφέρει ὅτι ἦτο ποιμήν καὶ δοῦλος πρὸ τῆς ἐνάρξεως τῆς πορείας του πρὸς τὸ ἀξίωμα τοῦ νομοθέτου, ἐνῶ τὸ ἀπόσπασμα τοῦ Ἀριστοτέλους ἀποδίδει τὴν ἔμπνευσιν τῶν νόμων ὑπὸ τοῦ Ζαλεύκου εἰς θεόπνευστον ὄνειρον ὅπου ἡ θεὰ Ἀθηνᾶ συμβουλεύει τὸν νομοθέτην.

http://books.google.com/books?id=8HCni6YFouYC&printsec=frontcover&dq=Early+Greek+Law&hl=en&ei=KLrrTcG7L4af-QaVi-HqDw&sa=X&oi=book_result&ct=book-thumbnail&resnum=1&ved=0CCsQ6wEwAA#v=onepage&q&f=false
 
Ὁ Ζάλευκος, ὁ Χαρώνδας ὅπως καὶ ὅλοι οἱ μεγάλοι νομοθέται τῆς ἀρχαιότητος ἐμφανίζονται εἰς τὸ προσκήνιον κατὰ τὴν διάρκειαν ἀναταραχῶν καὶ ἀναρχίας, ὅπως ἡ σημερινή.
Τὸ νομοθετικὸν πλαίσιον τὸ ὁποῖον δημιουργοῦν καὶ κυρίως ἡ προσήλωσις εἰς τῆν ἐφαρμογήν του, διεπόμενα ταυτοχρόνως ὑπὸ αὐστηρότητος ἀλλὰ καὶ ἐπιεικείας ἀπετέλεσαν τὸ θεμέλιον τῆς μεταγενεστέρας ἀκμῆς τῶν πόλεών των, κάτι τὸ ὁποῖον ἀποτελεῖ καὶ αἴτημα καὶ ἐλπίδα τῆς συγχρόνου ἐποχῆς.  
Παράδειγμα τῆς ἰσορρόπου ἐφαρμογῆς αὐστηρότητος καὶ ἐπιεικείας εἶναι ἡ ἱστορία τοῦ Ζαλεύκου κατὰ τὴν ὁποίαν συλλαμβάνεται ὁ υἱός του διὰ μοιχείαν. Ὁ νόμος λέγει ὅτι ἡ ποινή εἶναι τύφλωσις δι'εξορύσεως ἀμφοτέρων τῶν ὀφθαλμῶν.
Ὁ Ζάλευκος τιμωρεῖ τὸν υἱόν δι' ἐξορύξεως τοῦ δεξιοῦ ὀφθαλμοῦ, καὶ ὁ ἴδιος ὑφίσταται τὸ ὑπόλοιπον τῆς προβλεπομένης ποινῆς, ἐξορυσσομένου τοῦ ἰδικοῦ του ἀριστεροῦ. Ἡ ποινὴ ἐκτελεῖται συμφώνως πρὸς τὰ προβλεπόμενα (αὐστηρότης), ἀλλ' ὁ κατηγορούμενος δὲν καθίσταται ὁλοκληρωτικῶς τυφλὸς (ἐπιείκεια), τοῦ πατρός καὶ δικαστοῦ ὑποστάντος τὸ ὑπόλοιπον τῆς ποινῆς.

Frag. 548 Rose (=schol. to Pindar Ol. 11.17) ἀπὸ τὸ ἔργον τοῦ Gagarin σελ. 53 (βλ. συνδέσμους ανωτέρω)

"ἐπειδὴ γὰρ ἐχρῶντο τῷ θεῷ (σ.σ οἱ Λοκροὶ), πῶς πολλῆς ταραχῆς ἀπαλλαγεῖεν, ἐξέπεσεν αὐτοῖς χρησμὸς, ἑαυτοῖς νόμους τίθεσθαι, ὅτε καὶ τις ποιμὴν, ὄνομα δ' ἦν Ζάλευκος, πολλοὺς νόμους δυνηθείη τοῖς πολίταις εἰσενεγκεῖν δοκίμους. γνωσθεὶς δὲ καὶ ἐρωτηθεὶς πόθεν εὕροι, ἔφησεν ἐνύπνιον αὐτῷ τὴν Ἀθηνᾶν παρίστασθαι. διό αὐτὸς τε ἠλευθέρωται καὶ νομοθέτης κατέστη."  

Σύμφώνως πρὸς αὐτὸ τὀ ἀπόσπασμα ὁ Ἀριστοτέλης, φαίνεται νἀ εἶναι ἡ πηγὴ τοῦ "Σουΐδα", παρὰ ὁ Διόδωρος ὁ Σικελιώτης.

 Εἰς τὸ δεύτερον μέρος τῆς ἀναρτήσεως συνεχίζεται ἡ παράθεσις τῶν πρωτοτύπων κειμένων περί Ζαλεύκου τοῦ Λοκροῦ.